Μυσταγωγία

Πριν από κάθε μοναξιά προπορεύεται μια απαίτηση
ενώ η επιθυμία επιβλέπει στηριγμένη στην
αισθητική που σφιχτά θωρεί το άπειρο δάκρυ
που χυμώδες εκβάλλει από αίσθηση ανάτασης…

Μια χαραμάδα, γλίστρησε η ακτίνα και σκόρπισε…
Ποιος να συλλέξει το σκόρπιο φως…

Τα όνειρα, εκείνα που θυμάσαι, επιπλέουν
σαν κομμάτια ναυαγίου συνταράσσουν
αδέξια κάθε αίσθηση χρόνου καθώς
η λατρεία του θανάτου σκιαγραφεί
ζοφερές προφητείες
παγωμένη
η οπτική σου διατηρεί σφριγηλή επιδερμίδα
καθώς χαράζεις μονάχος αλλότριες ρυτίδες
προς αποφυγήν παρεξηγήσεων…

Μια χαραμάδα, γλίστρησε η ακτίνα και σκόρπισε…
Ποιος να ηρεμήσει τις σκιές που σκιάχτηκαν…

Μυστικά, υπόκωφα, υπόγεια σύμβολα
εκφέρονται μορφοποιώντας αναβρασμό
σε προπαρασκευαστική μορφή καθώς
η απομόνωση μοιάζει πορεία κοινή…

Για ποια χαραμάδα μιλάς κρυμμένος στις σκιές…
Για ποιο φως τεντώνεσαι…

Νεκρός, ο τόπος γύρω μου ακάθαρτος
το πνεύμα μου περιπλανιέται καθαρό
κάθε ίνα, κάθε δόνηση εμπλέκεται στην μύηση,
στην αποτίναξη της μη ύπαρξης…

Δεν υπάρχει χαραμάδα…μονάχα το κάλλος που ανθίζει.

27/05/08

Caring denigration

On top of stage made of lies came
without remorse or sense of loss your
a posteriori dramatic performance
shuffling the available valuable
deck of your audience’s counteraction
creating collateral damages hidden
in fine curved sailor made images…

[…flooded from restless hope the sails
struggling elegance riding waves…]

…molded from extracted essence
oozing out of distilled experience.

The meek loyal defecated beliefs are moaning as they stumble
packed tight behind sinking proud shrill preconceptions
of expired date as thin air is defining elevated smug
undefeated dark feathers creating surrealistic curtain calls…

[…bereft of director’s conduct you accuse
the crowd of improvisation communication breakdown…]

Lingering exaltations unlock tremendous entrances and exits
new combination forces advancing on the world's stage.

Action fraction came through nihilist interaction…

26/05/08

Χρησμός

Ανύμφευτες οι αμόλυντες προθέσεις σου αμαυρώνουν
τον άχραντο ρόλο σου που στομώνει η έλλειψη πίστης,
ή ίδια έλλειψη που σκιαγραφεί την κουλτούρα
μιας αγέλης απ’ την οποία προσπαθείς να τιναχτείς
προς το ακρότατο όριο της τεντωμένης ανοχής σου

Επιθυμείς δαιμονακαταληψία ως φαρμακεία παρά
τον κίνδυνο δηλητηρίασης επαφίεσαι σε πειράματα
δοσολογίας εξαιρετικά περίτεχνα…

Οριοθετείς ιερό χωροχρόνο μανίας διακατεχόμενος
ενώ την ιερή σου σπίθα απειλεί ανόσια ηθική αυτοδιάθεση
σεναριογραφίας εθισμός προκαλεί πεπρωμένου κόμβο…

Το κλειδί της Σελήνης κουδουνίζει στην άδεια τσέπη
καθώς αναρωτιέσαι περί της κλειδαρότρυπας
που οδηγεί στην βιωματική εμπειρία της υπέρβασης…

Η ερωτική σου αναγωγή σε εκσφενδονίζει τόσο αβίαστα
που το χωρικό σου ταυτόχρονο λιώνει σε μυστηριακές
μελωδίες ουράνιου τόξου αποχρώσεις σε βαφτίζουν
καθώς ή ιερή φλόγα σε εξαγνίζει ολοκληρωτικά
καταδύεσαι απνευστί στην απόλυτη ομορφιά της
αισθητικής αρμονίας δονούμενος με χρυσό μέτρο

Η ενωτική σου τελετή βρίσκεται υπό απειλή
από την διάθεση της αγέλης να σε μαντρώσει.

Μην κοιτάς απ’ την άλλη…
Σε σένα μιλάω…
Σε σένα μέσα σου.

13/05/08

Περιδίνηση

Παρατεινόμενη η εφηβεία της σκέψης
ακροβατεί έπαρσης λιθοβολούμενη
επί ξύλου κρεμάμενη ονειροδρομία
άρματος ασημοσκαλισμένης ροής
αντήχηση από ιαχές θριάμβου
αδυνατεί να διαπεράσει αλλότριες
βραχυκυκλώσεις εξ αφθονίας ορμώμενες

Αύρα ρεμβάζουσα αποστασιοποιημένα συντονίζει
μεταστοιχειωμένης ηδονής κάθαρση έπεται έλευσις
διθυραμβικής τραγικής ειρωνείας αέναης
προσδοκίας αντιδιαστολή αναπόφευκτης φθοράς

Νάρκη αναφόρτισης διαταράσσει σειριακή
συγκίνηση διπολικού χαρακτήρα
…κειμήλιο επιθυμίας…
δέσμιος πορεύεσαι καταδυόμενος-
πνευμονικής χωρητικότητας οριοθετημένος-
σε αστρικής γεωμετρίας δομή που διαλαλεί ολόγυρα
δίνη εξελικτικής συγκρουσιακής ανάπλασης…

Άρτια ξετυλίγεται κωδικός κλειστής πύλης

Κοιτώντας τ’ αστέρια στοχάζεσαι επαναδιαπραγματευόμενος
την πολλαπλή σου φύση αρνείσαι την ποταπή σου κλίση


12/05/08

Εντομολαγνεία

Ξεσκίσαμε τις σάρκες μας με χάρη ζηλευτή
υπό τους ήχους μιας ασύμβατης αγάπης
ποδοπατήσαμε κάθε κομμάτι που μας ένωσε
κλωτσήσαμε κάθε ελπίδα κάθε όνειρο
κυνηγώντας μια χίμαιρα που όλο ξεφεύγει
γκρεμίσαμε κάθε περίτεχνη μετώπη
ξεχασμένος ο Ναός μας στέκει βουβός
σαν ομίχλη πλανιούνται οι τελετές
εκείνες που δόξαζαν την ένωση εκείνη
που κάποτε νομίζαμε ότι σ’ επαφή
θα φέρουν τις ενέργειες που τώρα
ξοδεύονται αποπροσανατολισμένες

Και τώρα τι ψάχνεις;

Δεν υπάρχουν καλές προθέσεις ούτε άσχημες…
μονάχα αυτό που βλέπεις γύρω σου.
Μονάχα αυτά που δεν βλέπεις γύρω σου.

Τσακισμένο το κουκούλι σου,
φτιαγμένο από δική σου ουσία ακόμα σε στριμώχνει…
Κανείς δεν πρόκειται να ανοίξει τα δικά σου φτερά.

Μονάχα εσύ.

Όσο για μένα…
με τσιγκλάει η μέλισσα μέσα μου…

21/04/08

Αποστράπτον Καμβάς

Κοιμάσαι γλυκιά μου ζωγραφιά
στον ύπνο τα όνειρα παρελαύνουν
μπρος στα έκθαμβα τελάρα που
ασφυκτιούν από πληροφορία
και αλλότρια δεμένα χρώματα
σε υβριδικά τεχνοτροπικά καπρίτσια
που τσούζουν τα μάτια τα γλαρά…

Ο κόσμος των μορφών που σε εξουσιάζει
διαλύεται μέσα στις σκιές παίρνοντας
πρόσκαιρη χροιά τυχάρπαστης προβολής
καθώς σε ροκανίζει η ανόητη τυραννία
της ελπίδας που χαράζει υπερφίαλα
το ξεφτισμένο πινέλο που με κόπο
απέκτησες σκαρφαλώνοντας σε όνειρα…

Μηδίζεις εν μέσω λερωμένων χεριών
ενώ άτακτα ιδεογράμματα καταδύονται
σε ακίνητες λίμνες καταδικασμένα
να μη γευτούν το κύμα της σκέψης σου
καθώς η γνώση του όλου αργοσβήνει
αφήνοντας ίχνη συναισθηματικής φυγής
και ορίζοντα αφαιρετικής εμμονής…

Η αίσθηση της ομορφιάς εναλλάσσεται
με ‘κείνη της ασχήμιας δίνοντας αξία
στις αρμονικές σου αναζητήσεις δια βοής
προκαλείς σεμνά και σοκάρεις ταπεινά
προσμένοντας σε διάλογο αποκομμένο
από έπαρσης τακούνια βγαίνεις εκτός
ευερέθιστος και ανέμελα πλουμιστός

Η θυσία σου πολύχρωμα καταγράφει μανίας ανάλυση από ευνουχισμένα
μυαλά που ονειρεύονται τσαλαπατώντας στις καμπύλες σου…

16/04/08

Σ' αγαπάω ακόμα

Δυστοπίας εξοστρακισμός συγκλονίζει σενάρια
κάθαρσης μεσσιανικής γεύσης πιπίλα ασφαλείας
πολλαπλώς αναμενόμενη ρεμβάζει ανέμελα
η αίσθηση εγρήγορσης τεχνητά αναβαθμισμένη
υποβοηθούμενη από αυτοκαταστροφικά τακούνια
ακύρωσης φυσικής επιλογής προς τέρψιν περηφάνιας
εθνικά φουσκωμένης άλλοθι γνώριμα εθιστικό…

Σώφρονες αλλόφρονες ματαίως αλαλάζοντες
παρησσίας εκχύλιση κατ’ αντιρροή έκφανσης
συντελείται υπογείως σιγοβράζοντας δονούμενη
αποδόμηση εν δυνάμει προπαγανδιζόμενη αύρα
τσιτώνει στείρες ρώγες και δέρμα άστοχα βολεμένο
ξεράθηκε το δάφνινο στεφάνι σου ελλείψει υγρών
θρυμματίζεται στερημένο μορφής σκορπίζει ολόγυρα

Βυθίζεσαι διακατεχόμενος απελπισίας ασφυκτικό
συναίσθημα καθώς βάλλεσαι από σύνδρομο
καταθλιπτικής κατάρρευσης της ηθικής σου
αποικιοκρατικής τάσης ενώ αντικρίζεις πάτο ως
αντίβαρο πτήσης καθώς θωρείς σεντούκι
μισοθαμμένο εμπεριέχων την τυραννία της
ελπίδας που διαφυλάσσεις ως κόρη οφθαλμού

Ύστατο αναβολικό προς σκαρφάλωμα βάθρου
σε καταβαραθρώνει ανελέητα η τάση αυτή
ενώ η επαναφορά της μνήμης σου διαρκώς
αναβάλλεται από γενετικά τροποποιημένη
αλλότρια αισθητική παρενδυσίας δυναμική
ερωτεύεσαι την εικόνα σου παραμελώντας
την ουσία που σε κράτησε διαχρονικά όρθιο

αφήσαμε την φλόγα μας έρμαιο σε βάρβαρους ανέμους να αργοσβήνει

09/04/08