Εντομολαγνεία

Ξεσκίσαμε τις σάρκες μας με χάρη ζηλευτή
υπό τους ήχους μιας ασύμβατης αγάπης
ποδοπατήσαμε κάθε κομμάτι που μας ένωσε
κλωτσήσαμε κάθε ελπίδα κάθε όνειρο
κυνηγώντας μια χίμαιρα που όλο ξεφεύγει
γκρεμίσαμε κάθε περίτεχνη μετώπη
ξεχασμένος ο Ναός μας στέκει βουβός
σαν ομίχλη πλανιούνται οι τελετές
εκείνες που δόξαζαν την ένωση εκείνη
που κάποτε νομίζαμε ότι σ’ επαφή
θα φέρουν τις ενέργειες που τώρα
ξοδεύονται αποπροσανατολισμένες

Και τώρα τι ψάχνεις;

Δεν υπάρχουν καλές προθέσεις ούτε άσχημες…
μονάχα αυτό που βλέπεις γύρω σου.
Μονάχα αυτά που δεν βλέπεις γύρω σου.

Τσακισμένο το κουκούλι σου,
φτιαγμένο από δική σου ουσία ακόμα σε στριμώχνει…
Κανείς δεν πρόκειται να ανοίξει τα δικά σου φτερά.

Μονάχα εσύ.

Όσο για μένα…
με τσιγκλάει η μέλισσα μέσα μου…

21/04/08