Αποστράπτον Καμβάς

Κοιμάσαι γλυκιά μου ζωγραφιά
στον ύπνο τα όνειρα παρελαύνουν
μπρος στα έκθαμβα τελάρα που
ασφυκτιούν από πληροφορία
και αλλότρια δεμένα χρώματα
σε υβριδικά τεχνοτροπικά καπρίτσια
που τσούζουν τα μάτια τα γλαρά…

Ο κόσμος των μορφών που σε εξουσιάζει
διαλύεται μέσα στις σκιές παίρνοντας
πρόσκαιρη χροιά τυχάρπαστης προβολής
καθώς σε ροκανίζει η ανόητη τυραννία
της ελπίδας που χαράζει υπερφίαλα
το ξεφτισμένο πινέλο που με κόπο
απέκτησες σκαρφαλώνοντας σε όνειρα…

Μηδίζεις εν μέσω λερωμένων χεριών
ενώ άτακτα ιδεογράμματα καταδύονται
σε ακίνητες λίμνες καταδικασμένα
να μη γευτούν το κύμα της σκέψης σου
καθώς η γνώση του όλου αργοσβήνει
αφήνοντας ίχνη συναισθηματικής φυγής
και ορίζοντα αφαιρετικής εμμονής…

Η αίσθηση της ομορφιάς εναλλάσσεται
με ‘κείνη της ασχήμιας δίνοντας αξία
στις αρμονικές σου αναζητήσεις δια βοής
προκαλείς σεμνά και σοκάρεις ταπεινά
προσμένοντας σε διάλογο αποκομμένο
από έπαρσης τακούνια βγαίνεις εκτός
ευερέθιστος και ανέμελα πλουμιστός

Η θυσία σου πολύχρωμα καταγράφει μανίας ανάλυση από ευνουχισμένα
μυαλά που ονειρεύονται τσαλαπατώντας στις καμπύλες σου…

16/04/08