Οι Εξόριστοι

Καμιά σκέψη σου δεν κατοικεί στο μέλλον πια
διωγμένες από το επερχόμενο κείτονται
εκτροχιασμένες από την γραμμική νόηση
του χτες σήμερα αύριο στριμώχνονται
στην ουρά για το συσσίτιο το επιούσιο
ενώ επιβίωσης πλοκή διακατέχει το
σύνολο εγκεφαλικής δραστηριότητας
το οποίο εγκλωβισμένο στο σήμερα
σκυμμένο στα πόδια μετράει στιγμές
λιτές και άνοστες γαρνιρισμένες
από φανταχτερό κενό καθώς
ξυπόλητος ενδεδυμένος κουρέλια
τραβάς στοιχισμένος ασφυκτικά
κινούμενος αργά το δρόμο της
προσφυγιάς όχι από επιλογή
αλλά κατ’ ανάγκη πρόσφυγας
από το αίθριο αύριο στο σκιερό
σήμερα δεσμώτης φοβικού συνδρόμου
αγνοείς τον μπροστάρη στην ουρά…

Ενδόμυχα φοβάσαι να σηκώσεις το κεφάλι
τρέμεις στην ιδέα του να μην
αντικρίσεις καμιά πλάτη μπρος σου.


12/03/08