Unable to bestow your royalty you take vow
in order to receive grace from outer space
in vain you left your brain in the rain
terribly moisturized, far from pasteurized
not ready but always shady…
Come and kneel in front of time…
I cast upon thee the crown of dawn
in return of early empty posh to burn
a sign rigid of emotion, light of devotion
leaking slowly in vain acid to the silver chain
merry whistlers die in the ravenous sky…
Stand up and walk in disguise…
Delicious bites of nothingness in glorious fights
standing promote in celestial denote
blurry bloomy carried in leather dooly
crooked by excessive weight in stupor freight
sweat in bubbles boiled sings double…
Stop and take a look around…
Crossroads entwined up and down web designed
left and right out of blind sight
no paved rosy road just a fat belly toad
croaking direction of celebrated exaction
crown feels tight, head squeeze might
leading toggles deep inside bonny sleep…
Take a rest in light of crest…
Breath in rattles once dressed for battles
now flies above fields bereft from shields
left naked under shiny dreams of plunder
promised jewels never found in gloomy duels
lost or win none to be seen…
Turn around and walk again…
If you could see ahead you would see your head
rolling down in quest of earthing the spirit zest
winged horned angels boil spiritualizing sacred soil
bitches burking in distress sowing golden dress
rehearsal ceremony seems an echo’s matrimony…
Come and sprawl like evening shawl…
Fawns gallop tender grass silent wallop
delicate ears imprison timbre leading reason
to commit infernal deeds in notorious bids
gathering mortal life inside hidden portal
for no season comes in locked dams…
Turn to left or even right or rather burn or driven bright…
Alone together came unmasked the divine lame
stripped of ethics veil left tattered sail
dance in blustery wind blow foster clustery
confused route led to whispers shed
and maps of treasures blotted hunt measures…
Around came the sound down the invisible ground…
Shrieks of bitten chiselled shapes mingled in dreary drapes
looping teasers leading fright garment to hangers knight
made of crooked steel for crispy oiled mill
producing fluffy freckled wily loafer taffy
hunger driven dizzy came the decision game…
End of journey at the shore have to swim in joyous lore…
18/12/08
Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008
Bewilder
Unwind the fantasies from flooding brains
molded skillful to be tight
listen to the rays of night
in time to feel the ancient pains
trinity union scenery forbids
crystal clear entice change
course directed in close range
of concentric shaped lids
secured perimetric fence
in vain of effective defense.
Crack cruel the holy plates
no need for imposed rates
use no moral cane
your limp is fictional arcane
long the fly of spirit
above scattered royal wreckage
confusing destiny with fate
you find no gate
suitable for your luggage
flooded with delusion merit.
Open wide the gates of occasion
prepare the strategic invasion
smooth must be the operation
for inviting mystic elevation
destroy your cozy hibernation
beware of your novel touch
gentle deserved as such
cracking unwrap solid nuts
have not much
as match.
Bear no childish desire in vengeance
for unpredictable instances of temporal divergence…
28/12/07
molded skillful to be tight
listen to the rays of night
in time to feel the ancient pains
trinity union scenery forbids
crystal clear entice change
course directed in close range
of concentric shaped lids
secured perimetric fence
in vain of effective defense.
Crack cruel the holy plates
no need for imposed rates
use no moral cane
your limp is fictional arcane
long the fly of spirit
above scattered royal wreckage
confusing destiny with fate
you find no gate
suitable for your luggage
flooded with delusion merit.
Open wide the gates of occasion
prepare the strategic invasion
smooth must be the operation
for inviting mystic elevation
destroy your cozy hibernation
beware of your novel touch
gentle deserved as such
cracking unwrap solid nuts
have not much
as match.
Bear no childish desire in vengeance
for unpredictable instances of temporal divergence…
28/12/07
Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008
Αφορισμός
Νωχελική ευελιξία χαρακτηρίζει
σκέψης ελιγμούς ακριβείας
διακριτή πλαγίως περιπλέκει
τους παρατηρητές της επιφάνειας
αφήνοντας αποριών κυματισμούς
για την ποιότητα της πορείας σου…
Κρεμασμένη ατέλεια μοιάζει
η αιώρηση των στόχων σου
βορά εκμεταλλευόμενη ασύστολα
από βολεμένους καρεκλοκένταυρους
αιμοδιψής φυλή αδίστακτη
πορεύεται απρόσκοπτα βυζαίνει…
Προσφέρεις υλικό σκορπώντας γενναιόδωρα
φωτεινές δονήσεις από άγνοια επιπτώσεων
καθώς αδυνατείς να εκτιμήσεις την ουσία σου
υποτιμάς το ουσιώδες υπερτιμάς το φαινομενικό
δαιμονοποιείς την διαφορετικότητα αβίαστα
θεοποιείς την συμβατικότητα συλλογικά.
Άξιος υπηρέτης κατώτερων κινήτρων
μονίμως τυλίγεις με αλυσίδες πολυτελείας
τα φτερά σου από φόβο ελεύθερης πτήσης
ενώ χαριεντίζεσαι με το τυράκι στην φάκα
που από βίτσιο μαζοχισμού έχεις επιχρυσώσει
για να αστράφτει δείχνοντας το μεγαλείο
της τραγικής σου επιλογής ύπαρξης.
Να ήξερες τι μπορείς να κάνεις….
Όλα θα ήταν αλλιώς.
21/03/08
σκέψης ελιγμούς ακριβείας
διακριτή πλαγίως περιπλέκει
τους παρατηρητές της επιφάνειας
αφήνοντας αποριών κυματισμούς
για την ποιότητα της πορείας σου…
Κρεμασμένη ατέλεια μοιάζει
η αιώρηση των στόχων σου
βορά εκμεταλλευόμενη ασύστολα
από βολεμένους καρεκλοκένταυρους
αιμοδιψής φυλή αδίστακτη
πορεύεται απρόσκοπτα βυζαίνει…
Προσφέρεις υλικό σκορπώντας γενναιόδωρα
φωτεινές δονήσεις από άγνοια επιπτώσεων
καθώς αδυνατείς να εκτιμήσεις την ουσία σου
υποτιμάς το ουσιώδες υπερτιμάς το φαινομενικό
δαιμονοποιείς την διαφορετικότητα αβίαστα
θεοποιείς την συμβατικότητα συλλογικά.
Άξιος υπηρέτης κατώτερων κινήτρων
μονίμως τυλίγεις με αλυσίδες πολυτελείας
τα φτερά σου από φόβο ελεύθερης πτήσης
ενώ χαριεντίζεσαι με το τυράκι στην φάκα
που από βίτσιο μαζοχισμού έχεις επιχρυσώσει
για να αστράφτει δείχνοντας το μεγαλείο
της τραγικής σου επιλογής ύπαρξης.
Να ήξερες τι μπορείς να κάνεις….
Όλα θα ήταν αλλιώς.
21/03/08
Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008
Πνοής προανάκρουσμα
Είναι μέρες τώρα που κυλιέσαι
ακυβέρνητος ανάμεσα σε σκέψεις
λαμπερές χώνεσαι στα σκιερά
σοκάκια και λουφάζεις πριν βγεις
ξανά στο λιοπύρι της έγνοιας
ώσπου να βυθιστείς στην λήθη…
Αποκαλυπτική έξαρση προκαλεί
πυρετικές ανταύγειες καθώς
ανέλιξης πρόζα διακατέχει
στημένους διαλόγους καταμεσής
ευάλωτων ορίων αλήθειας που
επικίνδυνα τεντώνουν διαρκώς…
Ακυρώνεις συνεχώς την καθοριστική
καμπή της διάνοιξης του πεδίου σου
αφυπνίζοντας δυνάμεις άγευστες
μέχρι τώρα εθίζεσαι στην προσμονή
η μη αφύπνιση του φαντασιακού σου
θα μας φέρει μπελάδες χαοτικούς…
Τσακίσανε την αισθητική της οπτικής μας
δεν χρειαζόμαστε περαιτέρω φόβου πανόραμα
διψάμε για ενεργοποίησης όραμα.
Φύσηξε την πνοή που κρατάς δέσμια στα στήθη σου
18/03/08
ακυβέρνητος ανάμεσα σε σκέψεις
λαμπερές χώνεσαι στα σκιερά
σοκάκια και λουφάζεις πριν βγεις
ξανά στο λιοπύρι της έγνοιας
ώσπου να βυθιστείς στην λήθη…
Αποκαλυπτική έξαρση προκαλεί
πυρετικές ανταύγειες καθώς
ανέλιξης πρόζα διακατέχει
στημένους διαλόγους καταμεσής
ευάλωτων ορίων αλήθειας που
επικίνδυνα τεντώνουν διαρκώς…
Ακυρώνεις συνεχώς την καθοριστική
καμπή της διάνοιξης του πεδίου σου
αφυπνίζοντας δυνάμεις άγευστες
μέχρι τώρα εθίζεσαι στην προσμονή
η μη αφύπνιση του φαντασιακού σου
θα μας φέρει μπελάδες χαοτικούς…
Τσακίσανε την αισθητική της οπτικής μας
δεν χρειαζόμαστε περαιτέρω φόβου πανόραμα
διψάμε για ενεργοποίησης όραμα.
Φύσηξε την πνοή που κρατάς δέσμια στα στήθη σου
18/03/08
Σύσταση συμμετοχής
Εμβόλιμες καρφώνονται επιδέξια εγκάθετων
τακτικές διαίρεσης του δυναμικού πολλαπλάσιου
ενεργειακού πεδίου που επικίνδυνα σταθερά
διογκώνεται απειλώντας τον χωροχρόνο
ωφελείας εκείνων που επίμονα ευελπιστούν
προς εγκαθίδρυση και διατήρηση βασιλείας
αλλότριας προς την ονειρική σου πραγμάτωση
αέναα διατηρώντας ηνία ελέγχου εθισμένοι…
Πιάσε το τώρα αυτό κι άπλωσε το με τα δικά σου χρώματα
στον καμβά του μυαλού σου και παίξε μαζί του
φτιάχνοντας τις δικές σου εικόνες.
Ακολουθεί έκθεση έργων σε δημόσια θέα εκτός τειχών,
τρομοκρατούνται οι κατέχοντες τις γκαλερί του κατεστημένου
ανησυχούν οι εθισμένοι βολεμένοι κριτικοί
το κοινό εκβάλει στο προσκήνιο…
14/03/08
τακτικές διαίρεσης του δυναμικού πολλαπλάσιου
ενεργειακού πεδίου που επικίνδυνα σταθερά
διογκώνεται απειλώντας τον χωροχρόνο
ωφελείας εκείνων που επίμονα ευελπιστούν
προς εγκαθίδρυση και διατήρηση βασιλείας
αλλότριας προς την ονειρική σου πραγμάτωση
αέναα διατηρώντας ηνία ελέγχου εθισμένοι…
Πιάσε το τώρα αυτό κι άπλωσε το με τα δικά σου χρώματα
στον καμβά του μυαλού σου και παίξε μαζί του
φτιάχνοντας τις δικές σου εικόνες.
Ακολουθεί έκθεση έργων σε δημόσια θέα εκτός τειχών,
τρομοκρατούνται οι κατέχοντες τις γκαλερί του κατεστημένου
ανησυχούν οι εθισμένοι βολεμένοι κριτικοί
το κοινό εκβάλει στο προσκήνιο…
14/03/08
Ξημέρωμα
Βολιδοσκόπηση δια μέσου ενδοσκόπησης
επιχειρείς αδίκως πλην σαθρώς
υπό την επήρεια θηλυκής αλκοόλης
ενώ το είδωλό σου χορεύει πάνω από
εξαιρετικά περίτεχνες ταφόπλακες
ξεπερασμένων πεποιθήσεων.
Ανεμοδαρμένος από εσωτερικές καταιγίδες
καταλήγεις σε ανήλιαγα καπηλειά
προσδοκώντας γουλιές λησμονιάς
από ραγισμένες κούπες
που σερβίρουν τρεμάμενα χέρια.
Καπνοσυρροή φιδογυριστά τυλίγει
όνειρα που χορεύουν πρόστυχα
μπροστά στα γλαρά σου μάτια-
γυαλίζουν από έλλειψη ξύπνιου-
εκτοξεύοντας την αδρεναλίνη σου.
Έκθαμβος παρακολουθείς την
προαναγγελία ακύρωσης της επερχόμενης
έλευσης που σαν καρότο κουνάς στα μούτρα σου
με το δικό σου χέρι σκορπίζοντας
σκιές στο μικρόκοσμο σου.
Σηκώνεσαι να βγεις στο δρόμο
το κράξιμο του κόκορα βραχνό σέρνεται στ’ αυτιά σου
και χώνεται μέσα σου-
ανατριχιάζεις από συνήθεια-
σπρώχνοντας σε προς βήμα ταχύ.
Βιάσου, σε λίγο θα αρχίσουν να κελαηδούν τα πουλιά….
28/12/05
επιχειρείς αδίκως πλην σαθρώς
υπό την επήρεια θηλυκής αλκοόλης
ενώ το είδωλό σου χορεύει πάνω από
εξαιρετικά περίτεχνες ταφόπλακες
ξεπερασμένων πεποιθήσεων.
Ανεμοδαρμένος από εσωτερικές καταιγίδες
καταλήγεις σε ανήλιαγα καπηλειά
προσδοκώντας γουλιές λησμονιάς
από ραγισμένες κούπες
που σερβίρουν τρεμάμενα χέρια.
Καπνοσυρροή φιδογυριστά τυλίγει
όνειρα που χορεύουν πρόστυχα
μπροστά στα γλαρά σου μάτια-
γυαλίζουν από έλλειψη ξύπνιου-
εκτοξεύοντας την αδρεναλίνη σου.
Έκθαμβος παρακολουθείς την
προαναγγελία ακύρωσης της επερχόμενης
έλευσης που σαν καρότο κουνάς στα μούτρα σου
με το δικό σου χέρι σκορπίζοντας
σκιές στο μικρόκοσμο σου.
Σηκώνεσαι να βγεις στο δρόμο
το κράξιμο του κόκορα βραχνό σέρνεται στ’ αυτιά σου
και χώνεται μέσα σου-
ανατριχιάζεις από συνήθεια-
σπρώχνοντας σε προς βήμα ταχύ.
Βιάσου, σε λίγο θα αρχίσουν να κελαηδούν τα πουλιά….
28/12/05
Magdalene
Precious is the fire of your eternal spiraling motion
across the stretched bodies of parallel universes
comprised of simple knots; seems to be
intricate for the mortal minds…
You come and go like ocean waves do…
Unrivalled the beauty of your forms
radiating light
radiating darkness
absorbing vibrations
creating conflict
death is your blessing
birth is your glory
nurturing life
educating minds
seduced seducer of the highest order…
You come and go like hurricanes do…
Your winds are curving the waves of my sea enormous;
Angry came upon the rocks of an unknown coast
while the sky is torn apart from veins of fire,
clouds were speechless and heavy loaded.
Damned or doomed is the inevitable ending for those
who chose to close their eyes in front of your substance.
Those delivered with your blessing
wastes their gift trying not to remember
the knowledge within;
trained to ignore their internal treasures…
Being dressed with sin or bathed in white
you do not wither my precious
nor decline
your fall is always bright
while your ascent is a serene flight.
Your dark side of the moon is mine.
Through eons of wandering in different
skins and various costumes
never crossed upon the path
of those who denied your essence
or tried to manipulate those of lower intellect.
Blind are the open eyes of those who
fail to see the sacred feminine
of endless names
revolving in sacred marriage among the sinister vines
of the crown of the chosen one
who comes ecstatic in triumphant gallop
escorted by the energy of fertility
loaded with divine inspiration
eager to deliver upon the world a fresh kind of shared blessing…
But the calmness before the coming storm is always
painful, disorienting, as the swollen sealed vessel
is ready to burst wide open…
15/12/05
across the stretched bodies of parallel universes
comprised of simple knots; seems to be
intricate for the mortal minds…
You come and go like ocean waves do…
Unrivalled the beauty of your forms
radiating light
radiating darkness
absorbing vibrations
creating conflict
death is your blessing
birth is your glory
nurturing life
educating minds
seduced seducer of the highest order…
You come and go like hurricanes do…
Your winds are curving the waves of my sea enormous;
Angry came upon the rocks of an unknown coast
while the sky is torn apart from veins of fire,
clouds were speechless and heavy loaded.
Damned or doomed is the inevitable ending for those
who chose to close their eyes in front of your substance.
Those delivered with your blessing
wastes their gift trying not to remember
the knowledge within;
trained to ignore their internal treasures…
Being dressed with sin or bathed in white
you do not wither my precious
nor decline
your fall is always bright
while your ascent is a serene flight.
Your dark side of the moon is mine.
Through eons of wandering in different
skins and various costumes
never crossed upon the path
of those who denied your essence
or tried to manipulate those of lower intellect.
Blind are the open eyes of those who
fail to see the sacred feminine
of endless names
revolving in sacred marriage among the sinister vines
of the crown of the chosen one
who comes ecstatic in triumphant gallop
escorted by the energy of fertility
loaded with divine inspiration
eager to deliver upon the world a fresh kind of shared blessing…
But the calmness before the coming storm is always
painful, disorienting, as the swollen sealed vessel
is ready to burst wide open…
15/12/05
Hospitalized
Shaking hands never prevented you
from operating brains in distress-
blindfolded with beads of sweat running down your temples-
laying on the sterilized metal.
Strong lights, cold, are spreading shadows
across the laminated tiles,
where blood stains are brown-
this is your time counter-
and the monotonous whispers of the respirator is
making you scream; occasionally.
The body is weaved in an interesting brand new form.
During night the window is open…
The wheel chairs on the hallway are empty,
mute and chained with spider webs to the yellow walls.
The room is narrow, ill lighted and dry…
Ideal for slow dying under the influence of psychotropic medication-
while hallucinations rules your microcosmic universe-
combined with wishful thinking and compensatory promises.
Recovery would be inevitable if the transfer to the cemetery
was kept a secret.
But no…
No secret was kept and the bed was left to petrify from solitude.
Flowers are decaying with solemn dignity imprisoned in a crystal vase,
used glasses are standing deprived of warm lips-
forgotten are exploiting countless false toasts-
matching the boring curtains.
The wind came in bringing the scent of orange blossoms…
06/12/05
from operating brains in distress-
blindfolded with beads of sweat running down your temples-
laying on the sterilized metal.
Strong lights, cold, are spreading shadows
across the laminated tiles,
where blood stains are brown-
this is your time counter-
and the monotonous whispers of the respirator is
making you scream; occasionally.
The body is weaved in an interesting brand new form.
During night the window is open…
The wheel chairs on the hallway are empty,
mute and chained with spider webs to the yellow walls.
The room is narrow, ill lighted and dry…
Ideal for slow dying under the influence of psychotropic medication-
while hallucinations rules your microcosmic universe-
combined with wishful thinking and compensatory promises.
Recovery would be inevitable if the transfer to the cemetery
was kept a secret.
But no…
No secret was kept and the bed was left to petrify from solitude.
Flowers are decaying with solemn dignity imprisoned in a crystal vase,
used glasses are standing deprived of warm lips-
forgotten are exploiting countless false toasts-
matching the boring curtains.
The wind came in bringing the scent of orange blossoms…
06/12/05
Sea
There is a share of the ocean which is deep,
dark, cold-no ray of light dares to penetrate
into the abyss-where luminous creatures are
vibrating through eternity…
Countless were the times when the dive was perilous;
But this never stopped the ones who thought
the way was through the sea…
And there were many…
Under the waves-emerging as walls,
foaming from furious winds-there is calmness, serenity.
A world of tranquility and harmony where
mermaids are dancing, creatures beyond good or evil.
Shadows are alive down here;
illusions made of flesh and bone
under the liquid skin.
Veins of energy are hidden beneath…
Alone upon the golden sand lay the naked body of a mermaid…
She is dehydrating slowly waiting for her mate…
He is trying to meet her in time but the waves are getting
stronger
He is fighting his way through an angry sea…
There is a seagull flying in circles above the
seashore…
Shiny droplets of salty water are running down from his beak
to the mermaid’s lips…
Time is unknown to the sea…
15/11/05
dark, cold-no ray of light dares to penetrate
into the abyss-where luminous creatures are
vibrating through eternity…
Countless were the times when the dive was perilous;
But this never stopped the ones who thought
the way was through the sea…
And there were many…
Under the waves-emerging as walls,
foaming from furious winds-there is calmness, serenity.
A world of tranquility and harmony where
mermaids are dancing, creatures beyond good or evil.
Shadows are alive down here;
illusions made of flesh and bone
under the liquid skin.
Veins of energy are hidden beneath…
Alone upon the golden sand lay the naked body of a mermaid…
She is dehydrating slowly waiting for her mate…
He is trying to meet her in time but the waves are getting
stronger
He is fighting his way through an angry sea…
There is a seagull flying in circles above the
seashore…
Shiny droplets of salty water are running down from his beak
to the mermaid’s lips…
Time is unknown to the sea…
15/11/05
Squeezed
Trying to bring light into darkness,
is equal to withering-
Energy fluid is spilled, running
down a shivering spine-
Is the night bright….a wonder at hand.
Wet is the ground from the
whipping of lost souls
my feet are messing with mud…
Dreams are gone…
How can you replace the lost essence…a secret is not a secret
since you share it.
[the demons know your true name]
Trying to flood darkness with light
is equal to melting-
Is the left path
Or the right?
Mixed up are the memories
of the forgotten craft.
Dry is the air from improbable breathing
exhaled by ignorant immaculate mouths
my lungs are screaming from loathing…
Reality is here…
How can you restore the lost sanity…a secret is a secret
Unless you dishonor it.
[the angels know your true name]
Shuffle your cards again…
Beware of the wild Joker
no one found the way
without cost…many were lost.
The fare to the ride is not always fair.
26/10/05
is equal to withering-
Energy fluid is spilled, running
down a shivering spine-
Is the night bright….a wonder at hand.
Wet is the ground from the
whipping of lost souls
my feet are messing with mud…
Dreams are gone…
How can you replace the lost essence…a secret is not a secret
since you share it.
[the demons know your true name]
Trying to flood darkness with light
is equal to melting-
Is the left path
Or the right?
Mixed up are the memories
of the forgotten craft.
Dry is the air from improbable breathing
exhaled by ignorant immaculate mouths
my lungs are screaming from loathing…
Reality is here…
How can you restore the lost sanity…a secret is a secret
Unless you dishonor it.
[the angels know your true name]
Shuffle your cards again…
Beware of the wild Joker
no one found the way
without cost…many were lost.
The fare to the ride is not always fair.
26/10/05
Ascending Fall
Unless you have a secret I cannot trust you-
a glass is easily broken
especially when it drops-
even if your eyes are clear.
There is always a floor waiting for you;
your fall is so delicate-
you spread and sprawl-
so smooth and gentle…
There are times when you confuse up and down…
There are times when the fall seems an ascent…
There are times…
Impeccable are the words uttered in such cases
turbulence is the definition of these places
in a whirling came the faces
during the time of useless chases…
At the castle there is a high tower.
Behind the locked doors there is a whipping soul.
Underneath the door whispers are spilled down the rocky moist stairs.
There are black long hair dancing with the wind-
hanging from the open window-
There were times…
There were times when the fall seemed an ascent…
There were times when you confused up and down…
The eyes are looking down-
There is a blue black sky with countless stars;
ready to devour the ones in restless mood.
There is motion.
An eagle is flying around the tower…
A goat is chasing a bull around the castle…
A snake is sleeping while wings are growing on its shiny body…
Gravity is for those chained on reality.
Longing for the fall the sun is kissing the moon,
the Dark Lady is always around -the key is inside her- falling and rising.
A never ending cycle…time is an illusion.
25/10/05
a glass is easily broken
especially when it drops-
even if your eyes are clear.
There is always a floor waiting for you;
your fall is so delicate-
you spread and sprawl-
so smooth and gentle…
There are times when you confuse up and down…
There are times when the fall seems an ascent…
There are times…
Impeccable are the words uttered in such cases
turbulence is the definition of these places
in a whirling came the faces
during the time of useless chases…
At the castle there is a high tower.
Behind the locked doors there is a whipping soul.
Underneath the door whispers are spilled down the rocky moist stairs.
There are black long hair dancing with the wind-
hanging from the open window-
There were times…
There were times when the fall seemed an ascent…
There were times when you confused up and down…
The eyes are looking down-
There is a blue black sky with countless stars;
ready to devour the ones in restless mood.
There is motion.
An eagle is flying around the tower…
A goat is chasing a bull around the castle…
A snake is sleeping while wings are growing on its shiny body…
Gravity is for those chained on reality.
Longing for the fall the sun is kissing the moon,
the Dark Lady is always around -the key is inside her- falling and rising.
A never ending cycle…time is an illusion.
25/10/05
Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008
Ακούγοντας πιάνο
Εισβάλει στο μυαλό
ο ήχος απ’ τα πλήκτρα.
Σε ταξιδεύει...
Και σκάει σαν πυροτέχνημα
το φως του ήλιου καθώς όλη σου η λαχτάρα
καθρεπτίζεται σε μια σταγόνα που
κυλάει αργά σαν την ανάσα
που μοιράστηκες μαζί της...
[...ναι, γλίστραγε στο λαιμό, ένα περίτεχνο δώρο, από
θεϊκούς κύκνους, τους ίδιους που βλέπεις
κάθε βράδυ να κολυμπάνε σε ουρανούς πορφυρούς...]
Πετάγεσαι ανατριχιάζοντας, κοιτάς,
μικρές τρίχες που σηκώνονται
αψηφώντας την κλίση τους, βυθίζεσαι
στο άγγιγμα της βελούδινης σάρκας
και η σκέψη σου κατρακυλάει
στις καμπύλες που δόμησαν το σύμπαν
εκείνο που περιπλανιέσαι τώρα...
Ονειρικά ηδονικό το φιλί στη
ρώγα που τσίτωσε προσμένοντας
το στόμα που συσπάται στη
θύμηση...
[...τίμησε και λάτρεψε η γλώσσα σου το κορμί της, εκείνο
που σαν όραμα πλανιέται μπροστά σου και
χορεύει στο καπνό του τσιγάρου που
καταβροχθίζει με βουλιμία την
λυγερή μορφή που-αλίμονο
βαθμιαία χάνεται,
αναστενάζεις
βαθιά...]
Χαμόγελο ξεχύνεται καθώς...
Στους χυμούς του ουράνιου ανθού
παραδίνεσαι εθισμένος ενώ η στιγμή πάγωσε
και δεν αντέχεις...
Το μυαλό σου πνίγεται από
άρωμα
γεύση ντελικάτη
υγρασία αστείρευτη-
σε παρασέρνει σε μια φρενίτιδα αίσθησης
[...είναι εκείνες οι στιγμές που θολώνεις καθώς
όλα είναι πολλά, πολύ περισσότερα απ’ ότι
ονειρεύτηκες, και τι να ονειρευτείς πια-όταν έχεις
ζήσει κάτι τέτοιο;]
Σηκώνεσαι
περπατάς ανυπόμονα και κάθεσαι.
η ένωση, η ένωση σε αποτελειώνει...
Ιδρώτας
Ένταση
Ηδονή
Τρέλα
Έρωτας
Κορμιά μπερδεμένα, σε στάσεις όμορφα κουμπωμένες.
Κραυγές και ψίθυροι
ξεχύνονται ελεύθερα σαν δελφίνια,
γλιστράνε παιχνιδιάρικα, κλειδώνουν οι ματιές
αστράφτουν, κλυδωνίζουν το είναι σας.
Χέρια βουτηγμένα στα μαλλιά της που σαν σκούρο
κύμα
αναδεύει στο αυλάκι που χορεύει
σε ρυθμούς μυστηριακούς,
βακχικούς, που σε ξεβγάζουν
σε μια ακτή που θνητού πόδι
δεν έχει μαγαρίσει...
Κι όμως εκεί την ακούμπησες με
θέρμη, με φλόγα απέθαντη.
Ήσασταν ένα...
[...και όταν πετώντας χαθήκατε στα σύννεφα, τα κορμιά σας έμειναν σκαλισμένα στη χρυσαφένια άμμο...]
Μαζί λιώσατε και γίνατε στάλες σε μια
ευλογημένη βροχή-γόνιμη-
που απαλά πέφτει στα λουλούδια του κήπου
που μοιάζουν να λικνίζονται
στον ήχο από τα πλήκτρα που σε αγκαλιάζει
επίμονα...
27/02/03
ο ήχος απ’ τα πλήκτρα.
Σε ταξιδεύει...
Και σκάει σαν πυροτέχνημα
το φως του ήλιου καθώς όλη σου η λαχτάρα
καθρεπτίζεται σε μια σταγόνα που
κυλάει αργά σαν την ανάσα
που μοιράστηκες μαζί της...
[...ναι, γλίστραγε στο λαιμό, ένα περίτεχνο δώρο, από
θεϊκούς κύκνους, τους ίδιους που βλέπεις
κάθε βράδυ να κολυμπάνε σε ουρανούς πορφυρούς...]
Πετάγεσαι ανατριχιάζοντας, κοιτάς,
μικρές τρίχες που σηκώνονται
αψηφώντας την κλίση τους, βυθίζεσαι
στο άγγιγμα της βελούδινης σάρκας
και η σκέψη σου κατρακυλάει
στις καμπύλες που δόμησαν το σύμπαν
εκείνο που περιπλανιέσαι τώρα...
Ονειρικά ηδονικό το φιλί στη
ρώγα που τσίτωσε προσμένοντας
το στόμα που συσπάται στη
θύμηση...
[...τίμησε και λάτρεψε η γλώσσα σου το κορμί της, εκείνο
που σαν όραμα πλανιέται μπροστά σου και
χορεύει στο καπνό του τσιγάρου που
καταβροχθίζει με βουλιμία την
λυγερή μορφή που-αλίμονο
βαθμιαία χάνεται,
αναστενάζεις
βαθιά...]
Χαμόγελο ξεχύνεται καθώς...
Στους χυμούς του ουράνιου ανθού
παραδίνεσαι εθισμένος ενώ η στιγμή πάγωσε
και δεν αντέχεις...
Το μυαλό σου πνίγεται από
άρωμα
γεύση ντελικάτη
υγρασία αστείρευτη-
σε παρασέρνει σε μια φρενίτιδα αίσθησης
[...είναι εκείνες οι στιγμές που θολώνεις καθώς
όλα είναι πολλά, πολύ περισσότερα απ’ ότι
ονειρεύτηκες, και τι να ονειρευτείς πια-όταν έχεις
ζήσει κάτι τέτοιο;]
Σηκώνεσαι
περπατάς ανυπόμονα και κάθεσαι.
η ένωση, η ένωση σε αποτελειώνει...
Ιδρώτας
Ένταση
Ηδονή
Τρέλα
Έρωτας
Κορμιά μπερδεμένα, σε στάσεις όμορφα κουμπωμένες.
Κραυγές και ψίθυροι
ξεχύνονται ελεύθερα σαν δελφίνια,
γλιστράνε παιχνιδιάρικα, κλειδώνουν οι ματιές
αστράφτουν, κλυδωνίζουν το είναι σας.
Χέρια βουτηγμένα στα μαλλιά της που σαν σκούρο
κύμα
αναδεύει στο αυλάκι που χορεύει
σε ρυθμούς μυστηριακούς,
βακχικούς, που σε ξεβγάζουν
σε μια ακτή που θνητού πόδι
δεν έχει μαγαρίσει...
Κι όμως εκεί την ακούμπησες με
θέρμη, με φλόγα απέθαντη.
Ήσασταν ένα...
[...και όταν πετώντας χαθήκατε στα σύννεφα, τα κορμιά σας έμειναν σκαλισμένα στη χρυσαφένια άμμο...]
Μαζί λιώσατε και γίνατε στάλες σε μια
ευλογημένη βροχή-γόνιμη-
που απαλά πέφτει στα λουλούδια του κήπου
που μοιάζουν να λικνίζονται
στον ήχο από τα πλήκτρα που σε αγκαλιάζει
επίμονα...
27/02/03
Open market
With skilled experience and fitting reason
some people came under the strange impression that this is
the way to the auspicious meaning of life.
Never argue with preconceived brains.
You will only get bored.
A question often rise when things like that jumps all over
the scenery-previously shaken by calmness-of the diminishing sunset.
Answers are often chased but rarely taken.
Abolishment of innovation contrary to the decrees imposed by the supposed
Archons; the doubt is flourishing inside you…I wonder.
For the peoples of antiquity fear appeared as the very mother of magic.
Low are the clouds revolving around lives
ready to devour the wisdom in sequels,
comfortably resting among couches made from stone,
and the fire is always lurking in the dark corners.
The same corners that spiders are weaving masterpieces of complexity
-such riddles are hard to resolve-
but do not panic…
Someone will come to show you the way.
[It is usually the case and there are always eager customers.]
21/10/05
some people came under the strange impression that this is
the way to the auspicious meaning of life.
Never argue with preconceived brains.
You will only get bored.
A question often rise when things like that jumps all over
the scenery-previously shaken by calmness-of the diminishing sunset.
Answers are often chased but rarely taken.
Abolishment of innovation contrary to the decrees imposed by the supposed
Archons; the doubt is flourishing inside you…I wonder.
For the peoples of antiquity fear appeared as the very mother of magic.
Low are the clouds revolving around lives
ready to devour the wisdom in sequels,
comfortably resting among couches made from stone,
and the fire is always lurking in the dark corners.
The same corners that spiders are weaving masterpieces of complexity
-such riddles are hard to resolve-
but do not panic…
Someone will come to show you the way.
[It is usually the case and there are always eager customers.]
21/10/05
Flowers paused
It seems a heart can grow smaller, it can;
it cannot contain the love of past days...
But then again, through the darkness of the vortex
the emerging blades of pure light are so
painful.
Tearing the flesh, tearing so smooth,
so deep.
There is blood among the flowers…
It seems a heart can grow bigger, it can;
so vast that the loves of past days are
nothing but blinking dots…
Keeping the rhythm for the journey ahead; the endless one.
But then again, eyes are slipping,
swirling, into a bottomless pit
made of wishful thinking.
There are bones among the flowers…
Desire burning the hem of the eternal female,
though she graved them onto stone she hid them mostly,
keeping dead silence through a speech
on what things the future needs;
none ever knew for sure
the value of noise
always by choice.
There are flowers…
Underneath the crust of rust
there are roots longing to explode
-a blast of dust and dead trust-
spreading the petals of the precious
hidden flowers
among the deserted towers.
21/10/05
it cannot contain the love of past days...
But then again, through the darkness of the vortex
the emerging blades of pure light are so
painful.
Tearing the flesh, tearing so smooth,
so deep.
There is blood among the flowers…
It seems a heart can grow bigger, it can;
so vast that the loves of past days are
nothing but blinking dots…
Keeping the rhythm for the journey ahead; the endless one.
But then again, eyes are slipping,
swirling, into a bottomless pit
made of wishful thinking.
There are bones among the flowers…
Desire burning the hem of the eternal female,
though she graved them onto stone she hid them mostly,
keeping dead silence through a speech
on what things the future needs;
none ever knew for sure
the value of noise
always by choice.
There are flowers…
Underneath the crust of rust
there are roots longing to explode
-a blast of dust and dead trust-
spreading the petals of the precious
hidden flowers
among the deserted towers.
21/10/05
Παραδοχή
Η ώρα που νόμιζες θ’ αργούσε
σε προσπερνάει αδιαφορώντας
για οποιαδήποτε αντίδραση
καθώς ανήμπορος κοιτάς
από κεκτημένη ταχύτητα…
Εναγωνίως γδύνεσαι από διάθεση
αποκαλυπτικής μανίας
αδιαφορώντας αν η θωριά σου
αρμόζει στην περίπτωση
οπότε αμήχανα παραμένεις ημίγυμνος…
Κι όμως…κάποτε αυτό σου ήταν αρκετό.
Αναρωτιέσαι τι ν’ άλλαξε…
εσύ ή αυτό που σερβίρεις
αυτό που σερβίρεις ή αυτοί που σερβίρεις
αυτοί που σερβίρεις ή πως το σερβίρεις
μπερδεύεσαι μονάχος σε κυκεώνα σκέψης…
Τώρα ψάχνεις ξυπόλητος κογχύλια
σε αμμουδιά ερημική αναζητώντας
την ηχώ ενός έρωτα που άφησες να φύγει
η πραγματικότητα σου κλυδωνίζεται
ανάμεσα σε εκείνο που θα μπορούσε
και σ’ αυτό που είναι ως απόρροια
των θέλω σου που φυτρώνουν τριγύρω
καθώς πορεύεσαι στο χωροχρόνο
που σμιλεύεις ασυναίσθητα άρτια
Σηκώνει κύμα στα βαθιά…μην κοιτάς αγριεμένος την θάλασσα…
14/01/08
σε προσπερνάει αδιαφορώντας
για οποιαδήποτε αντίδραση
καθώς ανήμπορος κοιτάς
από κεκτημένη ταχύτητα…
Εναγωνίως γδύνεσαι από διάθεση
αποκαλυπτικής μανίας
αδιαφορώντας αν η θωριά σου
αρμόζει στην περίπτωση
οπότε αμήχανα παραμένεις ημίγυμνος…
Κι όμως…κάποτε αυτό σου ήταν αρκετό.
Αναρωτιέσαι τι ν’ άλλαξε…
εσύ ή αυτό που σερβίρεις
αυτό που σερβίρεις ή αυτοί που σερβίρεις
αυτοί που σερβίρεις ή πως το σερβίρεις
μπερδεύεσαι μονάχος σε κυκεώνα σκέψης…
Τώρα ψάχνεις ξυπόλητος κογχύλια
σε αμμουδιά ερημική αναζητώντας
την ηχώ ενός έρωτα που άφησες να φύγει
η πραγματικότητα σου κλυδωνίζεται
ανάμεσα σε εκείνο που θα μπορούσε
και σ’ αυτό που είναι ως απόρροια
των θέλω σου που φυτρώνουν τριγύρω
καθώς πορεύεσαι στο χωροχρόνο
που σμιλεύεις ασυναίσθητα άρτια
Σηκώνει κύμα στα βαθιά…μην κοιτάς αγριεμένος την θάλασσα…
14/01/08
Στιγμιότυπο
Απονενοημένων διαβημάτων παράπλευρες απώλειες
παρελαύνουν ασύστολα ξεχύνονται άναρχα
ξεχειλίζοντας οικίες ανοίκειες με εριστική
διεισδυτικότητα εθίζοντας σε οπτική κλειδαρότρυπας
ενώ λοβοτομημένες θεωρήσεις αντισταθμιστικών ρυθμίσεων
ανώφελης ωφέλειας αγνώστου ταυτότητας
διακατέχονται από τμηματοποίηση
ηθικής κατάπτωσης διαμέσου λαβάρων
κεντημένων από τρεμάμενα άπληστα χέρια
διαπλέκομενα σε παρασκηνιακές
ασκήσεις εικονικής πραγματικότητας
σερβιρισμένα σε μερίδες συντήρησης
αδηφάγου πείνας σηματοδοτεί
τέλος εποχής εύπεπτης τροφής.
21/01/08
παρελαύνουν ασύστολα ξεχύνονται άναρχα
ξεχειλίζοντας οικίες ανοίκειες με εριστική
διεισδυτικότητα εθίζοντας σε οπτική κλειδαρότρυπας
ενώ λοβοτομημένες θεωρήσεις αντισταθμιστικών ρυθμίσεων
ανώφελης ωφέλειας αγνώστου ταυτότητας
διακατέχονται από τμηματοποίηση
ηθικής κατάπτωσης διαμέσου λαβάρων
κεντημένων από τρεμάμενα άπληστα χέρια
διαπλέκομενα σε παρασκηνιακές
ασκήσεις εικονικής πραγματικότητας
σερβιρισμένα σε μερίδες συντήρησης
αδηφάγου πείνας σηματοδοτεί
τέλος εποχής εύπεπτης τροφής.
21/01/08
Σύσταση συμμετοχής
Εμβόλιμες καρφώνονται επιδέξια εγκάθετων
τακτικές διαίρεσης του δυναμικού πολλαπλάσιου
ενεργειακού πεδίου που επικίνδυνα σταθερά
διογκώνεται απειλώντας τον χωροχρόνο
ωφελείας εκείνων που επίμονα ευελπιστούν
προς εγκαθίδρυση και διατήρηση βασιλείας
αλλότριας προς την ονειρική σου πραγμάτωση
αέναα διατηρώντας ηνία ελέγχου εθισμένοι…
Πιάσε το τώρα αυτό κι άπλωσε το με τα δικά σου χρώματα
στον καμβά του μυαλού σου και παίξε μαζί του
φτιάχνοντας τις δικές σου εικόνες.
Ακολουθεί έκθεση έργων σε δημόσια θέα εκτός τειχών,
τρομοκρατούνται οι κατέχοντες τις γκαλερί του κατεστημένου
ανησυχούν οι εθισμένοι βολεμένοι κριτικοί
το κοινό εκβάλει στο προσκήνιο…
14/03/08
τακτικές διαίρεσης του δυναμικού πολλαπλάσιου
ενεργειακού πεδίου που επικίνδυνα σταθερά
διογκώνεται απειλώντας τον χωροχρόνο
ωφελείας εκείνων που επίμονα ευελπιστούν
προς εγκαθίδρυση και διατήρηση βασιλείας
αλλότριας προς την ονειρική σου πραγμάτωση
αέναα διατηρώντας ηνία ελέγχου εθισμένοι…
Πιάσε το τώρα αυτό κι άπλωσε το με τα δικά σου χρώματα
στον καμβά του μυαλού σου και παίξε μαζί του
φτιάχνοντας τις δικές σου εικόνες.
Ακολουθεί έκθεση έργων σε δημόσια θέα εκτός τειχών,
τρομοκρατούνται οι κατέχοντες τις γκαλερί του κατεστημένου
ανησυχούν οι εθισμένοι βολεμένοι κριτικοί
το κοινό εκβάλει στο προσκήνιο…
14/03/08
Επίκληση
Διαρκώς εμφανιζόμενες οπτασίες αργοκυλούν
έκφυλα αποποιήματα ανισόρροπης ροής εκρέουν
από εκμαυλισμένες οπές διακορευμένης χροιάς
συντονίζονται παλλόμενες λαμπυρίζοντας
απάγουν σεληνιακής απόχρωσης ουσία
δεσμεύοντας λησμονιάς αντήχηση μυστηρίων
Παλινδρόμηση αφρισμένου κύματος
κονταροχτυπιέται μαινόμενη αφήνοντας
βαθιές χαρακιές από γαμψά νύχια
παράκτιες μνήμες εκ βυθού σκούρου
ορμώμενες σαλπίζουν κογχυλιού πνοή
αντίστασης μάταια εμφανίζεται κυρίαρχη
Επάνοδος από εστία θυσίας συριγμού
αυλοτρύπημα τέμνει αναίμακτα νώτα
ηλίου κρυφό σημείο αναίτια σκιερό
ξόανο τραντάζει μετώπη μαρμάρινη
δονούμενη στέκει ξύνοντας βαθυγάλαζο
ουράνιο θόλο επίστρωμα ασκού πορφυρού
Διαστρωματική αναταραχή διακατέχει νευρώνες συμπλεκόμενους εις κόμβο πολυδιάστατης διαρηγματικής αναδιάρθρωσης νοήματος
ταραχή γαλήνης εμπνέει…
13/03/08
έκφυλα αποποιήματα ανισόρροπης ροής εκρέουν
από εκμαυλισμένες οπές διακορευμένης χροιάς
συντονίζονται παλλόμενες λαμπυρίζοντας
απάγουν σεληνιακής απόχρωσης ουσία
δεσμεύοντας λησμονιάς αντήχηση μυστηρίων
Παλινδρόμηση αφρισμένου κύματος
κονταροχτυπιέται μαινόμενη αφήνοντας
βαθιές χαρακιές από γαμψά νύχια
παράκτιες μνήμες εκ βυθού σκούρου
ορμώμενες σαλπίζουν κογχυλιού πνοή
αντίστασης μάταια εμφανίζεται κυρίαρχη
Επάνοδος από εστία θυσίας συριγμού
αυλοτρύπημα τέμνει αναίμακτα νώτα
ηλίου κρυφό σημείο αναίτια σκιερό
ξόανο τραντάζει μετώπη μαρμάρινη
δονούμενη στέκει ξύνοντας βαθυγάλαζο
ουράνιο θόλο επίστρωμα ασκού πορφυρού
Διαστρωματική αναταραχή διακατέχει νευρώνες συμπλεκόμενους εις κόμβο πολυδιάστατης διαρηγματικής αναδιάρθρωσης νοήματος
ταραχή γαλήνης εμπνέει…
13/03/08
Τρίτη 11 Μαρτίου 2008
Accused
Drunk from excessive
quantities of moon in dewdrops
swallowed debaucheries
forbidden to mortals…
Found in caves as infant
Came the divine lullaby from
Elastic wings of bats
Creating winds of change…
Flattering came the prayers
messing with mud uttered
in contrast of color
dividing the meaning…
Knocking the bells led you
to experience traveling without moving,
unknown to lesser ones, you coincide
with starlit self consuming snakes…
07/12/07
quantities of moon in dewdrops
swallowed debaucheries
forbidden to mortals…
Found in caves as infant
Came the divine lullaby from
Elastic wings of bats
Creating winds of change…
Flattering came the prayers
messing with mud uttered
in contrast of color
dividing the meaning…
Knocking the bells led you
to experience traveling without moving,
unknown to lesser ones, you coincide
with starlit self consuming snakes…
07/12/07
Αρμενιστής
Εμετικό ανακάτεμα διακατέχει συριγμού
πνοή εγκατεστημένη σε τρίποδο μυρωδάτο
εκφέρεται δραματική ενόραση αλληγορίας
εκπορευόμενη σε βάθος χρόνου μη γραμμικού
σπειροειδείς ζαλάδα χαράζει νοητικά αυλάκια
συνέχισε…
Χρωματικά εξεζητημένες αλλοιώσεις ταράζουν
διττή ανοησία κριτικού αυνανισμού δέσμια
παρακαταθήκη ήσυχου ύπνου κοιλάδας αίσθηση
τριβελίζει φιδογυριστά τραντάζοντας ήθη
ηθικής αμφισβητούμενης αισθητικής μοιάζει
συνέχισε…
Απνευστί διακατέχεσαι δαιμονισμένος αδέξια
ξορκίζεις μάταια παλιά ξόρκια επικαλούμενος
καινά δαιμόνια ανθεκτικά κινούμενα αντιδιαμετρικά
προσωπικής κλίσης ανεξερεύνητης αντίθετα
δοκιμάζουν ευλυγισίας ικανότητες ξεχασμένες
συνέχισε…
Ρολόι σπασμένο αναμνήσεις τεμαχισμένες
φυτρώνουν ανεξέλεγκτα επιλεκτικής μνήμης
δέσμια σε διανομή ρόλων τρικυμιώδους έντασης
σαλπάρεις σε ταξίδι αναψυχής αναζητώντας
αέναη τροφοδοσία προς αποφυγή ελλιμενισμού
φτάνει…
10/12/08
πνοή εγκατεστημένη σε τρίποδο μυρωδάτο
εκφέρεται δραματική ενόραση αλληγορίας
εκπορευόμενη σε βάθος χρόνου μη γραμμικού
σπειροειδείς ζαλάδα χαράζει νοητικά αυλάκια
συνέχισε…
Χρωματικά εξεζητημένες αλλοιώσεις ταράζουν
διττή ανοησία κριτικού αυνανισμού δέσμια
παρακαταθήκη ήσυχου ύπνου κοιλάδας αίσθηση
τριβελίζει φιδογυριστά τραντάζοντας ήθη
ηθικής αμφισβητούμενης αισθητικής μοιάζει
συνέχισε…
Απνευστί διακατέχεσαι δαιμονισμένος αδέξια
ξορκίζεις μάταια παλιά ξόρκια επικαλούμενος
καινά δαιμόνια ανθεκτικά κινούμενα αντιδιαμετρικά
προσωπικής κλίσης ανεξερεύνητης αντίθετα
δοκιμάζουν ευλυγισίας ικανότητες ξεχασμένες
συνέχισε…
Ρολόι σπασμένο αναμνήσεις τεμαχισμένες
φυτρώνουν ανεξέλεγκτα επιλεκτικής μνήμης
δέσμια σε διανομή ρόλων τρικυμιώδους έντασης
σαλπάρεις σε ταξίδι αναψυχής αναζητώντας
αέναη τροφοδοσία προς αποφυγή ελλιμενισμού
φτάνει…
10/12/08
Entice
Dubious derived is your energy
spread upon ignorant crowds
of insomniac addicted consumers
tranquil elevated in weaken heels
slippery walking down the lane
in reverse remorse of guilt colored
innocence collapses with grace .
Flood caught us unaware in garnish square
Wisdom was not found among the sound
uttered shriek-like whips clean
any attempt of counteractive resistance
leads in blind dawn where no
bird songs are heard, silent
is the realm of polished shabby
wishes keen to the beggar’s ears.
Slip a coin so the saints can join
Hope snaps like twigs in broken
beehive masterpiece, the patter mild
comes from mutated wingless bees
rest in clouds that fell from loaded
heavens unsuitable to hold descent
palaver due to fierce cat wailing
driving maidens in fester.
Worship deflowered root spill of power
Serpent bleats as hoary moon
liquid rays ravages in fierce
delight the awestruck decayed
branches upon solemn forlorn
nude shadows sunk deep
distress order of older less
than night but laugh aside
During long endure came the lure…
06/02/08
spread upon ignorant crowds
of insomniac addicted consumers
tranquil elevated in weaken heels
slippery walking down the lane
in reverse remorse of guilt colored
innocence collapses with grace .
Flood caught us unaware in garnish square
Wisdom was not found among the sound
uttered shriek-like whips clean
any attempt of counteractive resistance
leads in blind dawn where no
bird songs are heard, silent
is the realm of polished shabby
wishes keen to the beggar’s ears.
Slip a coin so the saints can join
Hope snaps like twigs in broken
beehive masterpiece, the patter mild
comes from mutated wingless bees
rest in clouds that fell from loaded
heavens unsuitable to hold descent
palaver due to fierce cat wailing
driving maidens in fester.
Worship deflowered root spill of power
Serpent bleats as hoary moon
liquid rays ravages in fierce
delight the awestruck decayed
branches upon solemn forlorn
nude shadows sunk deep
distress order of older less
than night but laugh aside
During long endure came the lure…
06/02/08
Inside
Outside my skin boundaries there is a great realm
neither time nor place can budge this kinky lace
skillful embrace of unsurpassed grace
spoiled upon fritter layers of envy litter
was before reaching the peak with reverse sleek
Outside my core there are endless worlds
as many as inside but they don’t coincide
unless the key is turned into a sea
where dolphins dreams of flying free
against the gravity of earthly beings
Outside my context of perception there are black holes
leading to different dimensions with no mentions
of use directions but alive are the reflections
of forgotten cling that translates everything
that ever was of any worth in mental north
Outside my fragile being there is space
in middle comes the point needle
that turns around upon holy ground
genesis explode creation damnation
there’s nothing else but design reverse
Inside spiral end deconstruct vicious pretend
24/01/08
neither time nor place can budge this kinky lace
skillful embrace of unsurpassed grace
spoiled upon fritter layers of envy litter
was before reaching the peak with reverse sleek
Outside my core there are endless worlds
as many as inside but they don’t coincide
unless the key is turned into a sea
where dolphins dreams of flying free
against the gravity of earthly beings
Outside my context of perception there are black holes
leading to different dimensions with no mentions
of use directions but alive are the reflections
of forgotten cling that translates everything
that ever was of any worth in mental north
Outside my fragile being there is space
in middle comes the point needle
that turns around upon holy ground
genesis explode creation damnation
there’s nothing else but design reverse
Inside spiral end deconstruct vicious pretend
24/01/08
Accidental
Surrender through fight
under hissing moon
messy screams gusts
chomping endless grief
of liquid castrate intoxicating
sobbing calmness of grim color
Gray flat wet hands rent rant
the serene alchemist laughing
sober drunkenness floppy whim
in sunny cajole cuddle of
chaste solitude somersault
exercise open protocol
Quiescent melodies blemish
landmark aerie faces blind
inanely whispers from livid
wingless doves with broken hearts
amusing depravation left open
groaning graves panic slaves
Copulate yearn relaxation
boasting lamps spread unchained
light rain in fierce of rippling reflection
squeaks petal mystified flames
sharp evidence of guilt in jeopardy
echoes chortle energy faint innocence
Resurrected swelter delivers sober immoral calamity
28/01/08
under hissing moon
messy screams gusts
chomping endless grief
of liquid castrate intoxicating
sobbing calmness of grim color
Gray flat wet hands rent rant
the serene alchemist laughing
sober drunkenness floppy whim
in sunny cajole cuddle of
chaste solitude somersault
exercise open protocol
Quiescent melodies blemish
landmark aerie faces blind
inanely whispers from livid
wingless doves with broken hearts
amusing depravation left open
groaning graves panic slaves
Copulate yearn relaxation
boasting lamps spread unchained
light rain in fierce of rippling reflection
squeaks petal mystified flames
sharp evidence of guilt in jeopardy
echoes chortle energy faint innocence
Resurrected swelter delivers sober immoral calamity
28/01/08
Mystified frenzy
Sunny rattle detonates ancient regrets
among crafty haggard trees of fearless
evil despair distributed in lopsided tips
hovers mode dune bragging drunkards
in modesty caused by posh drawl eloquence
drilled from querulous chasms extrude
delightful howls in silent despair born out
of hope shaped blooming vagina
The choir intensifies gently curved orchard idols
Signified notions in idle destitute
seems chimerical perched from
civilized cannibalistic scavengers
among hive waking miser throngs
rest in fleece made of piece tarnished
with gold leaves squalid molted wails
spitted bold leaden earth bound lips
arranged in faulty carnal manifestations
Inept frivolous tailors are flailing vital patrons with shrouds
29/01/08
among crafty haggard trees of fearless
evil despair distributed in lopsided tips
hovers mode dune bragging drunkards
in modesty caused by posh drawl eloquence
drilled from querulous chasms extrude
delightful howls in silent despair born out
of hope shaped blooming vagina
The choir intensifies gently curved orchard idols
Signified notions in idle destitute
seems chimerical perched from
civilized cannibalistic scavengers
among hive waking miser throngs
rest in fleece made of piece tarnished
with gold leaves squalid molted wails
spitted bold leaden earth bound lips
arranged in faulty carnal manifestations
Inept frivolous tailors are flailing vital patrons with shrouds
29/01/08
Αμετάβλητες μορφές
Διάθλαση διαφορετικότητας διαχέεται
διαμοιρασμένη σε εύπεπτες μπουκιές
γαστρονομικής πανδαισίας τυλιγμένη
σύρεται σαφώς προσφερόμενη διακαώς
πληρούμενη αντίδωρου λειτουργία
Αντίδραση κατευθυνόμενης δράσης
αλληλέγγυα προσδοκίας μειωμένης
ακτίνας απλώνει έντονη φυγόκεντρη
ενεργειακή ασπίδα προστασίας ενώ
διαποτίζει άπειρο διάχυτης ομόνοιας
Τριφασική υποδιαίρεση φασματικής
χροιάς χύνεται από περίτεχνους
κίονες αφημένους σε νωπό χώμα
παραπεταμένοι δακρύζουν σεμνά
εκφράζοντας παράπονο παραποίησης
Προσωρινής φύσης ευλογία αέναης
επαναφοράς διαδικασία εν τάχει
πλησιάζει τερματισμού ενάρετη
κορδέλα σκισίματος προσμονή
ενεργοποίησης απελευθέρωση
Καθώς προβληματίζεσαι με του θέματος το εικονικό
ανενόχλητο συντελείται ιστορικής εκπόρευσης φονικό
κραυγές μάταιες φέρνουν ηχώ πρόχειρα στημένο σκηνικό
εν κατακλείδι ευμετάβλητο αλλότριας ποίησης καθοριστικό
εμβάπτισε μνήμες αίμα συνειδήσεις σε νέας σύνθεσης χημικό
05/02/08
διαμοιρασμένη σε εύπεπτες μπουκιές
γαστρονομικής πανδαισίας τυλιγμένη
σύρεται σαφώς προσφερόμενη διακαώς
πληρούμενη αντίδωρου λειτουργία
Αντίδραση κατευθυνόμενης δράσης
αλληλέγγυα προσδοκίας μειωμένης
ακτίνας απλώνει έντονη φυγόκεντρη
ενεργειακή ασπίδα προστασίας ενώ
διαποτίζει άπειρο διάχυτης ομόνοιας
Τριφασική υποδιαίρεση φασματικής
χροιάς χύνεται από περίτεχνους
κίονες αφημένους σε νωπό χώμα
παραπεταμένοι δακρύζουν σεμνά
εκφράζοντας παράπονο παραποίησης
Προσωρινής φύσης ευλογία αέναης
επαναφοράς διαδικασία εν τάχει
πλησιάζει τερματισμού ενάρετη
κορδέλα σκισίματος προσμονή
ενεργοποίησης απελευθέρωση
Καθώς προβληματίζεσαι με του θέματος το εικονικό
ανενόχλητο συντελείται ιστορικής εκπόρευσης φονικό
κραυγές μάταιες φέρνουν ηχώ πρόχειρα στημένο σκηνικό
εν κατακλείδι ευμετάβλητο αλλότριας ποίησης καθοριστικό
εμβάπτισε μνήμες αίμα συνειδήσεις σε νέας σύνθεσης χημικό
05/02/08
Silent spot
While there was much noise about your silence…
Dazzling private visions
in multiple layers enfolds
eyes consecutive tired driven
in accelerating speed sets
time into regressive fade
mode sizzling hot beads
Highly recommended scenarios
are taking hesitant shapes
inner scenery absorbs flee
shadows bereft of substance
are whining orphan tunes
as if there was no land
in shoddy border lines
Myths are reversed in reality
diversity badge depicting
a mood of lonely quest
maps are folded in empty
pockets while there was
much ado in hidden sockets
…none realized the essence of your reliance.
Silent in salient is the present alien
11/03/08
Dazzling private visions
in multiple layers enfolds
eyes consecutive tired driven
in accelerating speed sets
time into regressive fade
mode sizzling hot beads
Highly recommended scenarios
are taking hesitant shapes
inner scenery absorbs flee
shadows bereft of substance
are whining orphan tunes
as if there was no land
in shoddy border lines
Myths are reversed in reality
diversity badge depicting
a mood of lonely quest
maps are folded in empty
pockets while there was
much ado in hidden sockets
…none realized the essence of your reliance.
Silent in salient is the present alien
11/03/08
Παρασκευή 7 Μαρτίου 2008
Πλέον
Διακρίνεται μια προδιάθεση άμυνας
καθώς στάλες ιδρώτα σμίγουν με την λάσπη
ανακατεύεται ασύστολα από βιαστικά χέρια
σηκώνοντας τοίχο περιμετρικής διάταξης
εγκλεισμού του λωτού σου…
Καθρέφτες σκεπάζουν εξωτερικά αντανακλώντας
ενέργειες ασύμβατες με τις παλμοδονήσεις σου
Κι όμως…
Ενίοτε διακινδυνεύεις αφήνοντας εσκεμμένες χαραμάδες
τοποθετείς βαλβίδες ανασφάλειας αυστηρών προδιαγραφών
Παρασυρμένοι θεατές εξάγουν συμπεράσματα
περίπλοκης μορφολογίας δεσμευμένοι σε αναλύσεις
αποδιοργανωτικής λεπτομέρειας
Πόσο όμορφα στολισμένη εκθέτεις την βιτρίνα σου
προς τέρψη του πλήθους που συνωστίζεται μπρος της
υπνωτισμένο εθίζεται σε περιόδους εκπτώσεων
επαναλαμβανόμενων επισκέψεων στην αγορά
που ανέμελα τροφοδοτείς εμπλεκόμενη σε
αιματηρά παιχνίδια ελέγχου αυτορύθμισης…
Ο λωτός λάμπει…
…η λευκαύγεια σου δεν στομώνει από αρνητική ανάδραση πλέον.
09/01/08
καθώς στάλες ιδρώτα σμίγουν με την λάσπη
ανακατεύεται ασύστολα από βιαστικά χέρια
σηκώνοντας τοίχο περιμετρικής διάταξης
εγκλεισμού του λωτού σου…
Καθρέφτες σκεπάζουν εξωτερικά αντανακλώντας
ενέργειες ασύμβατες με τις παλμοδονήσεις σου
Κι όμως…
Ενίοτε διακινδυνεύεις αφήνοντας εσκεμμένες χαραμάδες
τοποθετείς βαλβίδες ανασφάλειας αυστηρών προδιαγραφών
Παρασυρμένοι θεατές εξάγουν συμπεράσματα
περίπλοκης μορφολογίας δεσμευμένοι σε αναλύσεις
αποδιοργανωτικής λεπτομέρειας
Πόσο όμορφα στολισμένη εκθέτεις την βιτρίνα σου
προς τέρψη του πλήθους που συνωστίζεται μπρος της
υπνωτισμένο εθίζεται σε περιόδους εκπτώσεων
επαναλαμβανόμενων επισκέψεων στην αγορά
που ανέμελα τροφοδοτείς εμπλεκόμενη σε
αιματηρά παιχνίδια ελέγχου αυτορύθμισης…
Ο λωτός λάμπει…
…η λευκαύγεια σου δεν στομώνει από αρνητική ανάδραση πλέον.
09/01/08
Σχετικά με το ποτέ και το τίποτα
Κανείς ποτέ δεν κοίταξε αυτό που δείχνεις,
από εσωτερικά ορμώμενη διάθεση τάξης
εξακολουθούν να στριμώχνουν βλέμματα
εκδούλευσης σε φαινόμενα έκτακτης
ταξινόμησης αμφιβόλου προέλευσης…
Κανείς ποτέ δεν άκουσε αυτό που τραγούδησες,
από εσωτερική άναρχη διευθέτηση παρασίτων
διατηρούν ωτοασπίδες τελευταίας τεχνολογίας
παραμορφωτικών ιδιοτήτων παραλλαγής
αρμονίας ρυθμού σε φάλτσο ακόρντο…
Κανείς ποτέ δεν χώνεψε αυτό που έγραψες,
από έπαρση ιδιωτικής κατανόησης στηριζόμενοι
σε αποπροσανατολισμένη κριτική διάθεση
συνωστίζουν οικείες έννοιες σε αλλότριες λέξεις
αποχαρακτηρίζοντας το νόημα διαμέσου θεωρίας…
Κανείς ποτέ δεν έπιασε αυτό που είσαι,
από φόβο μετάδοσης ισχυρού μικροβίου
ανοσοποιητικής ποιότητας δέσμιοι
εμπλέκονται σε πιθανά σενάρια θεραπείας
μη κατανοώντας την υπέρβαση της διαφορετικότητας…
Κανείς ποτέ δεν είπε τίποτα που να σε κλόνισε
παρά μόνο ότι το ποτέ και το τίποτα
είναι σχετικά…
Σχετικά με τι αναρωτιέσαι ως βέρος αιθεροβάμων ακροβάτης….
23/01/08
από εσωτερικά ορμώμενη διάθεση τάξης
εξακολουθούν να στριμώχνουν βλέμματα
εκδούλευσης σε φαινόμενα έκτακτης
ταξινόμησης αμφιβόλου προέλευσης…
Κανείς ποτέ δεν άκουσε αυτό που τραγούδησες,
από εσωτερική άναρχη διευθέτηση παρασίτων
διατηρούν ωτοασπίδες τελευταίας τεχνολογίας
παραμορφωτικών ιδιοτήτων παραλλαγής
αρμονίας ρυθμού σε φάλτσο ακόρντο…
Κανείς ποτέ δεν χώνεψε αυτό που έγραψες,
από έπαρση ιδιωτικής κατανόησης στηριζόμενοι
σε αποπροσανατολισμένη κριτική διάθεση
συνωστίζουν οικείες έννοιες σε αλλότριες λέξεις
αποχαρακτηρίζοντας το νόημα διαμέσου θεωρίας…
Κανείς ποτέ δεν έπιασε αυτό που είσαι,
από φόβο μετάδοσης ισχυρού μικροβίου
ανοσοποιητικής ποιότητας δέσμιοι
εμπλέκονται σε πιθανά σενάρια θεραπείας
μη κατανοώντας την υπέρβαση της διαφορετικότητας…
Κανείς ποτέ δεν είπε τίποτα που να σε κλόνισε
παρά μόνο ότι το ποτέ και το τίποτα
είναι σχετικά…
Σχετικά με τι αναρωτιέσαι ως βέρος αιθεροβάμων ακροβάτης….
23/01/08
Εν αιθρία
Απορημένη η ματιά σου καθώς περιδίνηση
απρόσκοπτα με χτυποκάρδι φτερουγίσματος
ξεφλουδίζει πνοές ρευστής αντίστιξης
διακατέχεσαι από μανία έλξης παλίρροια…
Καθώς σέρνεσαι με χάρη φιλήδονη
μεταξωτά σεντόνια καταγράφουν
υγρά μονοπάτια εθιστικής ευωδίας
σηματοδοτώντας λαβυρινθικές
τελετές ντελικάτων μυστηρίων…
Σπαρταράει κορμί μαθημένο σε γαλήνες
καθώς τρικυμιώδης ένταση συνεπαίρνει
κολπική διαπραγματευομένη κορύφωση
καβάλα σε άτι με καπούλια τορνευτά
συναντιέται σε χυμένη ευσέβεια ελπίδας….
Αστράφτει βλέμμα κεραυνός ενόψει
στερητικού συνδρόμου κραυγάζει
άρνηση κορεσμού η διάθεση φυγής
σε μια φαντασίωση που σε μαγεύει…
07/12/07
απρόσκοπτα με χτυποκάρδι φτερουγίσματος
ξεφλουδίζει πνοές ρευστής αντίστιξης
διακατέχεσαι από μανία έλξης παλίρροια…
Καθώς σέρνεσαι με χάρη φιλήδονη
μεταξωτά σεντόνια καταγράφουν
υγρά μονοπάτια εθιστικής ευωδίας
σηματοδοτώντας λαβυρινθικές
τελετές ντελικάτων μυστηρίων…
Σπαρταράει κορμί μαθημένο σε γαλήνες
καθώς τρικυμιώδης ένταση συνεπαίρνει
κολπική διαπραγματευομένη κορύφωση
καβάλα σε άτι με καπούλια τορνευτά
συναντιέται σε χυμένη ευσέβεια ελπίδας….
Αστράφτει βλέμμα κεραυνός ενόψει
στερητικού συνδρόμου κραυγάζει
άρνηση κορεσμού η διάθεση φυγής
σε μια φαντασίωση που σε μαγεύει…
07/12/07
Ατενίζοντας
Ευμορφίας παράκρουση διατηρεί αιώρηση
ενδιαμέσως διαστάσεων μη χαρτογραφημένων
ενοράσεων έννοιας λελογισμένης χρήσης
τριβελίζει καρνάγιου συνηχήσεις σμιλεύοντας
ενορχήστρωση σε αλέγκρο στακάτο μοιάζει…
Πλεύσης διάγραμμα τσαλακώνεται ξοδεμένο
διαγράφοντας τροχιά πτώσης αρχείου κρυμμένου
συρτάρι ξύλινο σκαλισμένη φιοριτούρα στολίζει
αποδιοργανώνοντας πυξίδες ριζωμένες αδέξια
σε γέφυρες σπιλωμένες αφρισμένης ρότας…
Μολυβένια συννεφοστολίσματα προμελετημένης
θλίψης ανταγωνίζονται χρυσαφένιες λιακάδες
εν μέσω νυκτός ορθώνεται αίσθηση ευθύνης
παράλογα εκπορευομένης πνεύματος διακατέχεται
κυματοειδής αναταραχή γαλήνιας αγέλης…
Γλαροκοπώντας ματιές κλεφτές ηχώ του χτες
πλατσουρίζει άπατων εκ βάθρων βαθύ τούνελ
υδάτινης υφής καταπίνει μαυροκόκκινες ανταύγειες
κοραλλιών αραχνοδουλεμένων διάφανη λεπτότης
διαγράφοντας θαλασσιές βροντές πορφυρών καημών…
14/12/08
ενδιαμέσως διαστάσεων μη χαρτογραφημένων
ενοράσεων έννοιας λελογισμένης χρήσης
τριβελίζει καρνάγιου συνηχήσεις σμιλεύοντας
ενορχήστρωση σε αλέγκρο στακάτο μοιάζει…
Πλεύσης διάγραμμα τσαλακώνεται ξοδεμένο
διαγράφοντας τροχιά πτώσης αρχείου κρυμμένου
συρτάρι ξύλινο σκαλισμένη φιοριτούρα στολίζει
αποδιοργανώνοντας πυξίδες ριζωμένες αδέξια
σε γέφυρες σπιλωμένες αφρισμένης ρότας…
Μολυβένια συννεφοστολίσματα προμελετημένης
θλίψης ανταγωνίζονται χρυσαφένιες λιακάδες
εν μέσω νυκτός ορθώνεται αίσθηση ευθύνης
παράλογα εκπορευομένης πνεύματος διακατέχεται
κυματοειδής αναταραχή γαλήνιας αγέλης…
Γλαροκοπώντας ματιές κλεφτές ηχώ του χτες
πλατσουρίζει άπατων εκ βάθρων βαθύ τούνελ
υδάτινης υφής καταπίνει μαυροκόκκινες ανταύγειες
κοραλλιών αραχνοδουλεμένων διάφανη λεπτότης
διαγράφοντας θαλασσιές βροντές πορφυρών καημών…
14/12/08
Στιγμιαία
Υποτροπιάζοντας εκτροχιασμένα τα υπερόρια
κατοπτρίζομαι αγκιστρωμένα σε βαθυγάλανο
ορίζοντα υγρής μέθης λαγνείας τύφλωση
διαγράφει κύρτωση αντοχής εθισμένης νωχέλειας
ενώ μνήμες ασφυκτιούν ασκώντας έλξη μυστική
Γλαυκός κύκνος σάρκα λαξευτή αμίμητα
ρεμβάζει ενατενίζοντας έκσταση κυοφορούσα
άπλετο φως στεφανώνει πηχτό σκοτάδι
απώτερης συμφοράς άγνωστες γεύσεις
γαλήνης ειρωνεία λιώνει άλγος κατάπτωσης
10/12/07
Οραματική φυσιοδρομία
Εμφανίστηκες ως νύμφη
ενδεδυμένη εν λευκώ
χιτώνα αραχνοΰφαντο
πλεγμένο αέρινα διαμέσου
αλλοτινών τεχνοτροπιών
αποφλοιωμένη ηθικών παρωπίδων
[Η γλώσσα σου ακούγεται ξύλινη καθώς
με βομβαρδίζεις με νετρόνια]
Μετρίου αναστήματος πνευματικές
ακροβασίες διατηρούν το ενδιαφέρον
του κοινού που
μαγεμένο αδιαφορεί για το ύψος σου
υπνωτισμένο από τις πολύπλοκες κινήσεις…
[Αδιάφορο με αφήνει το εργαστήριο σου
παρόλα τα λαμπερά του πολύχρωμα όργανα μέτρησης
αυτού που δεν μετριέται]
Η πάλη της αναζήτησης σου
λεκιάζεται από την διάθεση συνοπτικών διαδικασιών.
08/11/07
ενδεδυμένη εν λευκώ
χιτώνα αραχνοΰφαντο
πλεγμένο αέρινα διαμέσου
αλλοτινών τεχνοτροπιών
αποφλοιωμένη ηθικών παρωπίδων
[Η γλώσσα σου ακούγεται ξύλινη καθώς
με βομβαρδίζεις με νετρόνια]
Μετρίου αναστήματος πνευματικές
ακροβασίες διατηρούν το ενδιαφέρον
του κοινού που
μαγεμένο αδιαφορεί για το ύψος σου
υπνωτισμένο από τις πολύπλοκες κινήσεις…
[Αδιάφορο με αφήνει το εργαστήριο σου
παρόλα τα λαμπερά του πολύχρωμα όργανα μέτρησης
αυτού που δεν μετριέται]
Η πάλη της αναζήτησης σου
λεκιάζεται από την διάθεση συνοπτικών διαδικασιών.
08/11/07
Αέναη Πάλη
Η ευκολία με την οποία κατεδαφίζεις ναούς
διατηρεί ευέλικτη την πίστη μέσα σου.
Καυτός ο ήλιος μαστιγώνει την πλάτη.
Σκυφτός μαζεύεις πέτρα ποτισμένη από ονείρου αίμα,
από ιδρώτα προσδοκίας.
Χτίζεις για να γκρεμίσεις.
Μονίμως διψασμένος ο ήχος της προσευχής,
ανακυκλώνεται μέσα από αγγελικές εμφανίσεις.
Η κατοπινή εξαΰλωση ίσως οφείλεται
στις αιώνιες φλόγες που σκεπάζουν με καπνό τον
παράδεισο που ντύνεται κόλαση.
Η ολική κτήση ακυρώνει την επιθυμία,
χωνεύεις το υπνωτικό δέος της απομυθοποίησης.
Μα ποτέ δεν θα μάθεις πόσο εύκολη είναι η διαδικασία εξομοίωσης.
Ούτε το κόστος της απαξίωσης μέσω ταύτισης.
Εσύ μόνο πέτρες ξέρεις να πετάς.
23/07/04
διατηρεί ευέλικτη την πίστη μέσα σου.
Καυτός ο ήλιος μαστιγώνει την πλάτη.
Σκυφτός μαζεύεις πέτρα ποτισμένη από ονείρου αίμα,
από ιδρώτα προσδοκίας.
Χτίζεις για να γκρεμίσεις.
Μονίμως διψασμένος ο ήχος της προσευχής,
ανακυκλώνεται μέσα από αγγελικές εμφανίσεις.
Η κατοπινή εξαΰλωση ίσως οφείλεται
στις αιώνιες φλόγες που σκεπάζουν με καπνό τον
παράδεισο που ντύνεται κόλαση.
Η ολική κτήση ακυρώνει την επιθυμία,
χωνεύεις το υπνωτικό δέος της απομυθοποίησης.
Μα ποτέ δεν θα μάθεις πόσο εύκολη είναι η διαδικασία εξομοίωσης.
Ούτε το κόστος της απαξίωσης μέσω ταύτισης.
Εσύ μόνο πέτρες ξέρεις να πετάς.
23/07/04
Οι άρπαγες του ονείρου
Αφήνιασαν οι άρπαγες του ονείρου...
Όρμησαν αλλόφρονες
να ξεσκίσουν τα πέπλα τα αραχνοΰφαντα.
Καμωμένα από δάκρυ και γέλιο
ανήμπορα,
ανεμίζουν σε ανέμους γεννημένους από πνευμόνια βρώμικα.
Κι έπειτα ...σιωπή...βαριά και πηχτή σα μέλι.
Μα, κι αν έφυγε ο ήχος,
ακόμα πλανάται μια μυρουδιά μελωδίας.
Από μόνη της ,δεν μπορεί να δώσει παλμό σε χορδές ακίνητες και σκονισμένες.
Μάταια ο ήλιος σκορπάει ακτίνες ζωογόνες.
Είναι η ώρα, που η σελήνη κοιμάται.
Και προσδοκά η ελπίδα
να γεμίζει από ασήμι ρευστό το πεδίο δράσης.
Κι όμως η αυλαία μένει ακλόνητη, κλειστή και πένθιμα χρωματισμένη.
Μεγαλοπρέπεια τυλίγει την αίθουσα,
που άλλοτε σειόταν από ήχους έκστασης.
Επόμενο ήταν να ξεχυθεί μια μελαγχολική γεύση στο στόμα που έτρεφε το νέκταρ.
Η γλώσσα παραμένει ακίνητη.
Ο αέρας δε στριφογυρίζει.
Καυτό το λιοπύρι.
Η δροσιά της νύχτας βάλσαμο.
20/07/04
Όρμησαν αλλόφρονες
να ξεσκίσουν τα πέπλα τα αραχνοΰφαντα.
Καμωμένα από δάκρυ και γέλιο
ανήμπορα,
ανεμίζουν σε ανέμους γεννημένους από πνευμόνια βρώμικα.
Κι έπειτα ...σιωπή...βαριά και πηχτή σα μέλι.
Μα, κι αν έφυγε ο ήχος,
ακόμα πλανάται μια μυρουδιά μελωδίας.
Από μόνη της ,δεν μπορεί να δώσει παλμό σε χορδές ακίνητες και σκονισμένες.
Μάταια ο ήλιος σκορπάει ακτίνες ζωογόνες.
Είναι η ώρα, που η σελήνη κοιμάται.
Και προσδοκά η ελπίδα
να γεμίζει από ασήμι ρευστό το πεδίο δράσης.
Κι όμως η αυλαία μένει ακλόνητη, κλειστή και πένθιμα χρωματισμένη.
Μεγαλοπρέπεια τυλίγει την αίθουσα,
που άλλοτε σειόταν από ήχους έκστασης.
Επόμενο ήταν να ξεχυθεί μια μελαγχολική γεύση στο στόμα που έτρεφε το νέκταρ.
Η γλώσσα παραμένει ακίνητη.
Ο αέρας δε στριφογυρίζει.
Καυτό το λιοπύρι.
Η δροσιά της νύχτας βάλσαμο.
20/07/04
Ζυγισμένο μονόπαντα
Αντισταθμίζονται τα οφέλη μιας γόνιμης
αμφισημίας που μόνιμα καραδοκεί σε κάθε λέξη
που έχει ως αφετηρία τον άλλο.
Και αδρανής παραμένει, ενδιάμεσος,
ο πρόθυμος νεκροθάφτης του φύλου σου, μονίμως
παρών σε απουσίας παραστάσεις.
Το δικό σου χέρι παρατημένο, ξεχασμένο,
αγκυλώνεται κινούμενο από πλύση εγκεφάλου,
λευκό και άσπιλο.
Τα νήματα κινούν χέρια βουτηγμένα στην ενοχή.
Φτάνει.
14/06/04
αμφισημίας που μόνιμα καραδοκεί σε κάθε λέξη
που έχει ως αφετηρία τον άλλο.
Και αδρανής παραμένει, ενδιάμεσος,
ο πρόθυμος νεκροθάφτης του φύλου σου, μονίμως
παρών σε απουσίας παραστάσεις.
Το δικό σου χέρι παρατημένο, ξεχασμένο,
αγκυλώνεται κινούμενο από πλύση εγκεφάλου,
λευκό και άσπιλο.
Τα νήματα κινούν χέρια βουτηγμένα στην ενοχή.
Φτάνει.
14/06/04
Εκκίνηση
Διαφορετικό φαντάζει το
μόνιμα εκδιωγμένο
συναίσθημα πληρότητας.
Το μοναχικό εγώ
παίζει παιχνίδια
εξουσίας με την συνείδηση.
Και μετά, τι μένει όταν λιώνεις;
Η ιστορία είναι αυτό
που θα πουν ύστερα.
Αυτό που θα γράψουν καθορίζει
την ιδέα της ύπαρξης
σ’ όσους έρθουν μετά.
Η ουσία είναι αυτό που
χάθηκε.
Κανείς δε τη μαθαίνει,
ούτε κι εκείνοι που
ήταν κάποτε μέρος της.
Δε θέλω να αφήσω υλικό
που θα δώσει λαβή
για κατασκευή τροφής
προορισμένη για ευρεία κατανάλωση.
Επιλογή μπερδέματος.
Κουβάρι.
Το διπλό παιχνίδι είναι τόσο
συναρπαστικό.
Μπερδεύεις την Ιστορία.
Το στρατήγημα είναι τόσο απλό
καταντά εξαιρετικά δύσκολο.
Η αληθινή προσποίηση
είναι να μη προσποιείσαι
κάνοντας ότι
προσποιείσαι.
Μπορείς να πείσεις;
17/03/03
μόνιμα εκδιωγμένο
συναίσθημα πληρότητας.
Το μοναχικό εγώ
παίζει παιχνίδια
εξουσίας με την συνείδηση.
Και μετά, τι μένει όταν λιώνεις;
Η ιστορία είναι αυτό
που θα πουν ύστερα.
Αυτό που θα γράψουν καθορίζει
την ιδέα της ύπαρξης
σ’ όσους έρθουν μετά.
Η ουσία είναι αυτό που
χάθηκε.
Κανείς δε τη μαθαίνει,
ούτε κι εκείνοι που
ήταν κάποτε μέρος της.
Δε θέλω να αφήσω υλικό
που θα δώσει λαβή
για κατασκευή τροφής
προορισμένη για ευρεία κατανάλωση.
Επιλογή μπερδέματος.
Κουβάρι.
Το διπλό παιχνίδι είναι τόσο
συναρπαστικό.
Μπερδεύεις την Ιστορία.
Το στρατήγημα είναι τόσο απλό
καταντά εξαιρετικά δύσκολο.
Η αληθινή προσποίηση
είναι να μη προσποιείσαι
κάνοντας ότι
προσποιείσαι.
Μπορείς να πείσεις;
17/03/03
Ιστορίες
Παράξενα γυρνάνε και κουμπώνουν
πορείες άσχετες, σε ματιές
γρήγορες, ρηχές.
Είναι όμως αλλιώς.
Σπάνια έρχεται το τυχαίο.
Μα είσαι σοβαρός τώρα...
[...ξαφνιάζεσαι και με μαστιγώνεις με όψη
κατάπληκτη ενώ το χέρι σου ψάχνει για τσιγάρο...]
Φωτιά
Ρουφάς
Φυσάς
Κοιτάς
Φορτώνεις
Δεν υπάρχει καμία περίπτωση-
το απόλυτο δεν είναι πανάκεια-
να λειτουργείς αυθαίρετα.
πάντα η εξάρτηση σε βαστά γραπωμένο.
Αναστενάζω, πλέκω τη ματιά μου στη δική σου...
Θα σου πω μια ιστορία. Ναι, αυτό θα κάνω.
Άκου.
“…Ήταν μια φορά ένα λάθος, μεγαλωμένο
ανάμεσα σε μνημεία και μνήμες κοφτερές. Φρέσκο
ζυμώθηκε με μισές αλήθειες,
κυρτή ηθική το βύζαξε, μασούλησε νωρίς την καυτή
πιπεριά. Εθίστηκε. Λαμπερό περπάτησε,
στολισμένο με αλήθειες που πλήγωναν τα επιμελημένα πρόσωπα.
Το λάτρεψαν με τρόπους που
θέριεψε ανεπανόρθωτα.
Τόσο που η κάθαρση έμοιαζε με
κάλπικη απειλή. Ζούσε σε κόσμο ανεβασμένο, αγνάντευε
βλοσυρό τις θυσίες που άπλωναν στα πόδια του.
Μόνιμα διψασμένο για κάτι άλλο.
Ένα μεσημέρι το λάθος συνάντησε μια αλήθεια.
Την ερωτεύτηκε. Του άρεσε να ερωτεύεται μα
δεν έβρισκε συχνά υλικό.
Ήταν ξημέρωμα όταν την έκανε δική του,
Ή μήπως τον έκανε δικό της;
Πάντως ήταν νύχτα όταν έχασε την αλήθεια.
Μαύρη με βροχή, σταμάτησε
η ώρα να κτυπά το ρυθμό
του Θανάτου. Το λάθος ακόμα κοιτά το
ρολόι που κοκάλωσε. Νοιώθει ότι
αλλάζει και τρομάζει.
Μπλοκάρει
Συγχύζεται
Γελάει δήθεν αδιάφορα
κλαιει με τρόπο που
δεν έχει συνηθίσει.
Το λάθος τώρα κατάλαβε ότι
ποτέ δεν ήταν
ευτυχισμένο.
Ήξερε ότι πεθαίνει...
Δε φοβόταν το θάνατο. Τον ήθελε.
Απλά δεν ήταν σίγουρος
Για το αν θα έβρισκε την
Αλήθεια ξανά...’’
Με κοιτάς αμίλητος σα να σε πρόσβαλα.
Νομίζω ότι σου αρέσουν οι ιστορίες...
Τώρα λοιπόν γιατί δε μιλάς;
[...μου γνέφεις να πλησιάσω κοντά σου, σιμώνω προσεκτικά
κοιτώντας με λεπτότητα τα χλωμά σου μάτια...]
Ανάσα
Ήρεμη
Ζεστή
Χώνεται
Στ’ αυτί μου
Κουλουριάζονται
Οι Λέξεις
Σα φίδι
...σε μισώ τόσο που αν...
[...κλείνω τα μάτια και σε ρουφάω με χαμόγελο...]
...σε συναντήσω ξανά θα σε σκοτώσω.
Κούφιες απειλές που έχω ξανακούσει.
Κρίμα, νόμιζα ότι θα έλεγες κάτι ενδιαφέρον.
17/03/03
πορείες άσχετες, σε ματιές
γρήγορες, ρηχές.
Είναι όμως αλλιώς.
Σπάνια έρχεται το τυχαίο.
Μα είσαι σοβαρός τώρα...
[...ξαφνιάζεσαι και με μαστιγώνεις με όψη
κατάπληκτη ενώ το χέρι σου ψάχνει για τσιγάρο...]
Φωτιά
Ρουφάς
Φυσάς
Κοιτάς
Φορτώνεις
Δεν υπάρχει καμία περίπτωση-
το απόλυτο δεν είναι πανάκεια-
να λειτουργείς αυθαίρετα.
πάντα η εξάρτηση σε βαστά γραπωμένο.
Αναστενάζω, πλέκω τη ματιά μου στη δική σου...
Θα σου πω μια ιστορία. Ναι, αυτό θα κάνω.
Άκου.
“…Ήταν μια φορά ένα λάθος, μεγαλωμένο
ανάμεσα σε μνημεία και μνήμες κοφτερές. Φρέσκο
ζυμώθηκε με μισές αλήθειες,
κυρτή ηθική το βύζαξε, μασούλησε νωρίς την καυτή
πιπεριά. Εθίστηκε. Λαμπερό περπάτησε,
στολισμένο με αλήθειες που πλήγωναν τα επιμελημένα πρόσωπα.
Το λάτρεψαν με τρόπους που
θέριεψε ανεπανόρθωτα.
Τόσο που η κάθαρση έμοιαζε με
κάλπικη απειλή. Ζούσε σε κόσμο ανεβασμένο, αγνάντευε
βλοσυρό τις θυσίες που άπλωναν στα πόδια του.
Μόνιμα διψασμένο για κάτι άλλο.
Ένα μεσημέρι το λάθος συνάντησε μια αλήθεια.
Την ερωτεύτηκε. Του άρεσε να ερωτεύεται μα
δεν έβρισκε συχνά υλικό.
Ήταν ξημέρωμα όταν την έκανε δική του,
Ή μήπως τον έκανε δικό της;
Πάντως ήταν νύχτα όταν έχασε την αλήθεια.
Μαύρη με βροχή, σταμάτησε
η ώρα να κτυπά το ρυθμό
του Θανάτου. Το λάθος ακόμα κοιτά το
ρολόι που κοκάλωσε. Νοιώθει ότι
αλλάζει και τρομάζει.
Μπλοκάρει
Συγχύζεται
Γελάει δήθεν αδιάφορα
κλαιει με τρόπο που
δεν έχει συνηθίσει.
Το λάθος τώρα κατάλαβε ότι
ποτέ δεν ήταν
ευτυχισμένο.
Ήξερε ότι πεθαίνει...
Δε φοβόταν το θάνατο. Τον ήθελε.
Απλά δεν ήταν σίγουρος
Για το αν θα έβρισκε την
Αλήθεια ξανά...’’
Με κοιτάς αμίλητος σα να σε πρόσβαλα.
Νομίζω ότι σου αρέσουν οι ιστορίες...
Τώρα λοιπόν γιατί δε μιλάς;
[...μου γνέφεις να πλησιάσω κοντά σου, σιμώνω προσεκτικά
κοιτώντας με λεπτότητα τα χλωμά σου μάτια...]
Ανάσα
Ήρεμη
Ζεστή
Χώνεται
Στ’ αυτί μου
Κουλουριάζονται
Οι Λέξεις
Σα φίδι
...σε μισώ τόσο που αν...
[...κλείνω τα μάτια και σε ρουφάω με χαμόγελο...]
...σε συναντήσω ξανά θα σε σκοτώσω.
Κούφιες απειλές που έχω ξανακούσει.
Κρίμα, νόμιζα ότι θα έλεγες κάτι ενδιαφέρον.
17/03/03
Επί της υποδοχής
Ψιθυριστά σε ανατριχιάζει το
Κενό-
απλώνεις μα άκρη δεν υπάρχει γιατί
εδώ είναι άδειο-
το πεπερασμένο είναι μύθος.
Ούτε κρύο υπάρχει ή ζεστό.
Είναι χλιαρά στην αγκαλιά
την απέραντη.
Φως;
Δεν χρειάζεται γιατί δεν υπάρχει
κάτι να δεις.
Το άδειο είναι από μόνο του
αρκετό. Δύσκολο να το αντέξεις.
Ήχος μονάχα απ’ την ανάσα σου.
Πανικός
Ιδρώτας
Φόβος
Αιωρείσαι σα νήπιο-
δε ξέρεις να αιωρείσαι-
και ψάχνεις με κλεφτές ματιές να βρεις
το δρόμο πίσω.
Μάλλον κατά λάθος ήρθες εδώ...
Κι όμως θα μπορούσες να αιωρείσαι
για πάντα.
Δεν υπάρχει δίψα
Πείνα
Πόνος
Ηδονή
Χαρά
Λύπη
Ότι νοιώθεις είναι από κεκτημένη ταχύτητα
σε λίγο θα σβήσει.
Ναι, είναι βαρετό...
Αν αργήσεις όμως δε ξέρω πόσο εύκολα θα μπορείς
να θυμηθείς πόσο τα θέλεις όλα
αυτά.
Βλέπεις εδώ δεν έχουν νόημα.
Που πας;
11/03/03
Κενό-
απλώνεις μα άκρη δεν υπάρχει γιατί
εδώ είναι άδειο-
το πεπερασμένο είναι μύθος.
Ούτε κρύο υπάρχει ή ζεστό.
Είναι χλιαρά στην αγκαλιά
την απέραντη.
Φως;
Δεν χρειάζεται γιατί δεν υπάρχει
κάτι να δεις.
Το άδειο είναι από μόνο του
αρκετό. Δύσκολο να το αντέξεις.
Ήχος μονάχα απ’ την ανάσα σου.
Πανικός
Ιδρώτας
Φόβος
Αιωρείσαι σα νήπιο-
δε ξέρεις να αιωρείσαι-
και ψάχνεις με κλεφτές ματιές να βρεις
το δρόμο πίσω.
Μάλλον κατά λάθος ήρθες εδώ...
Κι όμως θα μπορούσες να αιωρείσαι
για πάντα.
Δεν υπάρχει δίψα
Πείνα
Πόνος
Ηδονή
Χαρά
Λύπη
Ότι νοιώθεις είναι από κεκτημένη ταχύτητα
σε λίγο θα σβήσει.
Ναι, είναι βαρετό...
Αν αργήσεις όμως δε ξέρω πόσο εύκολα θα μπορείς
να θυμηθείς πόσο τα θέλεις όλα
αυτά.
Βλέπεις εδώ δεν έχουν νόημα.
Που πας;
11/03/03
Στην απ' έξω...
Είναι τόσο υπάκουος στη φύση του που
φέρνει αμηχανία στην εκλεκτή ομήγυρη
με την ανυπακοή του.
Μα ποιος σμίλεψε τη μορφή του;
Ποιος φταιει που δε μπορεί να
ανεχτεί την βολεμένη σκηνογραφία;
Θέλει να γεμίζει ατίθασα χρώματα, η
ανακατωσούρα των σκηνικών είναι
προϋπόθεση για την δική του ηρεμία.
Να αιφνιδιάζει την σειρά των ρόλων.
Ανατροπή σεναρίου, αυτοσχεδιασμός
κίνησης, λόγου, έκφρασης.
Να ταράζει το σανίδι κάνοντας τους ήχους
να ταξιδεύουν σα κύμα.
Αφυπνίζοντας την θαμμένη υπόσταση.
Είναι ο από μηχανής θεός, πραγματικά απρόβλεπτος όμως,
καταστροφή ή σωτηρία ανακατεμένα
σε γουλιές επικίνδυνες.
Τον κοιτάνε με φόβο όταν είναι ελεύθερος.
Η στιγμή που εκείνος τιμάει είναι ο τρόμος που τυλίγει
την μικροαστική σκηνοθεσία.
Γι αυτό και σπάνια παίζει πια.
Η μέθοδος του είναι ασύμφορη.
Τους μπερδεύει...
11/03/03
φέρνει αμηχανία στην εκλεκτή ομήγυρη
με την ανυπακοή του.
Μα ποιος σμίλεψε τη μορφή του;
Ποιος φταιει που δε μπορεί να
ανεχτεί την βολεμένη σκηνογραφία;
Θέλει να γεμίζει ατίθασα χρώματα, η
ανακατωσούρα των σκηνικών είναι
προϋπόθεση για την δική του ηρεμία.
Να αιφνιδιάζει την σειρά των ρόλων.
Ανατροπή σεναρίου, αυτοσχεδιασμός
κίνησης, λόγου, έκφρασης.
Να ταράζει το σανίδι κάνοντας τους ήχους
να ταξιδεύουν σα κύμα.
Αφυπνίζοντας την θαμμένη υπόσταση.
Είναι ο από μηχανής θεός, πραγματικά απρόβλεπτος όμως,
καταστροφή ή σωτηρία ανακατεμένα
σε γουλιές επικίνδυνες.
Τον κοιτάνε με φόβο όταν είναι ελεύθερος.
Η στιγμή που εκείνος τιμάει είναι ο τρόμος που τυλίγει
την μικροαστική σκηνοθεσία.
Γι αυτό και σπάνια παίζει πια.
Η μέθοδος του είναι ασύμφορη.
Τους μπερδεύει...
11/03/03
Γυναίκα
Εκείνη στέκει σε έναρξης στάση,
μα το αμπέλι τυλίγεται στο
κορμί της σα
χάδι ανέμου.
Μακρύ το μαλλί-
χαϊδεύει χυτά πόδια μελιά-
σκούρο νύχτας.
Ο λαγός τρίβεται με
νάζι στον αστράγαλο
που είναι σμιλεμένος με σπουδή.
Αυτιά τεντωμένα, μουστάκια
απλωμένα-μάτια
ανήσυχα, ερευνητικά-
μουσούδα που ρουφάει κάθε στιγμή.
Το άλλο πόδι της είναι πάνω απ’ το
φίδι που στέκει ξεψυχισμένο-ή σαγηνεμένο;
σε κουλούρα, διχαλωτή η γλώσσα
έμεινε να κρέμεται...
Και είναι το χέρι της ψηλά καθώς
το τσαμπί αιωρείται.
Ο λαιμός είναι τεντωμένος απαλά-
τόση χάρη τσούζει το μάτι-
τα μάτια μισόκλειστα σε αναμονή του
χυμού που θα τρέξει στα γυμνά στήθια όταν
τα δόντια αμείλικτα θα σκίσουν την απαλή σάρκα
του καρπού.
Μέθη ουράνια.
10/03/03
μα το αμπέλι τυλίγεται στο
κορμί της σα
χάδι ανέμου.
Μακρύ το μαλλί-
χαϊδεύει χυτά πόδια μελιά-
σκούρο νύχτας.
Ο λαγός τρίβεται με
νάζι στον αστράγαλο
που είναι σμιλεμένος με σπουδή.
Αυτιά τεντωμένα, μουστάκια
απλωμένα-μάτια
ανήσυχα, ερευνητικά-
μουσούδα που ρουφάει κάθε στιγμή.
Το άλλο πόδι της είναι πάνω απ’ το
φίδι που στέκει ξεψυχισμένο-ή σαγηνεμένο;
σε κουλούρα, διχαλωτή η γλώσσα
έμεινε να κρέμεται...
Και είναι το χέρι της ψηλά καθώς
το τσαμπί αιωρείται.
Ο λαιμός είναι τεντωμένος απαλά-
τόση χάρη τσούζει το μάτι-
τα μάτια μισόκλειστα σε αναμονή του
χυμού που θα τρέξει στα γυμνά στήθια όταν
τα δόντια αμείλικτα θα σκίσουν την απαλή σάρκα
του καρπού.
Μέθη ουράνια.
10/03/03
Ρουτίνα
Πόσες φορές μύρισες
Την ανάμνηση της μακρινής ακτής...
Να ‘ρχεται πετώντας πάνω από
τη σκοτεινή πόλη.
Να τρυπώνει μέσα από αμπαρωμένες πόρτες,
εκείνες που σε φυλάνε -νομίζεις- από την
ζωή που φτιάχνεις.
Να σε γυροφέρνει ακάθεκτη
ενώ κυλιέσαι σε παχουλά χαλιά...
Τα ρουθούνια σου τινάζονται,
σε φαγουρίζουν και τα
νύχια σου ξέσκισαν την σάρκα που
θυμάται...
Ύστερα κοιτιέσαι στο καθρέφτη.
Μα το μάτι σου επικίνδυνα θολό
από την υστερία που όσο κι αν
κλωτσάς, πάντα σε κυριεύει...
Ειδικά όταν δεν πρέπει.
Μα τα πρέπει σου είναι περίεργα
δομημένα και χτισμένα
γύρω από μια συνείδηση
φυτεμένη περίτεχνα.
Όσο για την διαίσθηση,
χάθηκε κάτω απ’ τα
σερβιρισμένα γεύματα.
Τι βολικό...
Τελικά βρίσκεσαι στα γόνατα,
ανάσα που χαϊδεύει το πάτωμα
χέρια μπλεγμένα, τραβάνε μαλλιά
κραυγές ξεχύνονται, τρέμεις...
Και η σιωπή που σε καβαλάει απρόσμενα,
άδεια, απελπιστικά κενή, σε κομματιάζει
σαδιστικά αργά...
Ιδρώνεις, μα δε ξεπλένετε έτσι
η προσβολή του είναι σου.
Σφαλιστά μάτια, μα σε τσουρουφλίζει
το απαίσιο είδωλο που σου ‘φτυσε
ο καθρέφτης, σπασμένος πολλές φορές
από απελπισία...
27/02/03
Την ανάμνηση της μακρινής ακτής...
Να ‘ρχεται πετώντας πάνω από
τη σκοτεινή πόλη.
Να τρυπώνει μέσα από αμπαρωμένες πόρτες,
εκείνες που σε φυλάνε -νομίζεις- από την
ζωή που φτιάχνεις.
Να σε γυροφέρνει ακάθεκτη
ενώ κυλιέσαι σε παχουλά χαλιά...
Τα ρουθούνια σου τινάζονται,
σε φαγουρίζουν και τα
νύχια σου ξέσκισαν την σάρκα που
θυμάται...
Ύστερα κοιτιέσαι στο καθρέφτη.
Μα το μάτι σου επικίνδυνα θολό
από την υστερία που όσο κι αν
κλωτσάς, πάντα σε κυριεύει...
Ειδικά όταν δεν πρέπει.
Μα τα πρέπει σου είναι περίεργα
δομημένα και χτισμένα
γύρω από μια συνείδηση
φυτεμένη περίτεχνα.
Όσο για την διαίσθηση,
χάθηκε κάτω απ’ τα
σερβιρισμένα γεύματα.
Τι βολικό...
Τελικά βρίσκεσαι στα γόνατα,
ανάσα που χαϊδεύει το πάτωμα
χέρια μπλεγμένα, τραβάνε μαλλιά
κραυγές ξεχύνονται, τρέμεις...
Και η σιωπή που σε καβαλάει απρόσμενα,
άδεια, απελπιστικά κενή, σε κομματιάζει
σαδιστικά αργά...
Ιδρώνεις, μα δε ξεπλένετε έτσι
η προσβολή του είναι σου.
Σφαλιστά μάτια, μα σε τσουρουφλίζει
το απαίσιο είδωλο που σου ‘φτυσε
ο καθρέφτης, σπασμένος πολλές φορές
από απελπισία...
27/02/03
Η κραυγή της πεταλούδας
Ποτέ.
Το φτερό της δεν άνοιξε.
Η κραυγή της έμεινε μετέωρη.
Το κορμί της συσπάστηκε-
δε θα ξεχάσω ποτέ την αγωνία-
σπαρτάρισε και έσβησε.
Του πετάγματος η υπόσχεση
έσπασε.
Ο ήλιος αδιάφορα χάιδευε
το χνουδωτό κορμί που
έμεινε κρεμασμένο
σ’ ένα στενό κουκούλι.
Καταραμένη μέρα.
24/02/03
Το φτερό της δεν άνοιξε.
Η κραυγή της έμεινε μετέωρη.
Το κορμί της συσπάστηκε-
δε θα ξεχάσω ποτέ την αγωνία-
σπαρτάρισε και έσβησε.
Του πετάγματος η υπόσχεση
έσπασε.
Ο ήλιος αδιάφορα χάιδευε
το χνουδωτό κορμί που
έμεινε κρεμασμένο
σ’ ένα στενό κουκούλι.
Καταραμένη μέρα.
24/02/03
Σκοτεινά μπουμπούκια
Μικρές μου δροσοσταλιές...
Σας ρούφηξα μια-μια.
Απόλαυση...
Στα περήφανα κορμιά σας
ξεδίψασα.
Μα οι χυμοί σας
τρομερά εθιστικοί.
Κι όσο κι αν βαριέμαι πια
να σας πιάνω απ’ το χεράκι...
Πάντα σας τριγυρνώ και
βυθίζω τα δόντια μου
στους τρυφερούς λαιμού σας...
Κι εσείς;
Εσείς τους τεντώνεται με χάρη ζηλευτή
γελώντας.
Τι όμορφα που ξοδεύομαι...
24/02/03
Σας ρούφηξα μια-μια.
Απόλαυση...
Στα περήφανα κορμιά σας
ξεδίψασα.
Μα οι χυμοί σας
τρομερά εθιστικοί.
Κι όσο κι αν βαριέμαι πια
να σας πιάνω απ’ το χεράκι...
Πάντα σας τριγυρνώ και
βυθίζω τα δόντια μου
στους τρυφερούς λαιμού σας...
Κι εσείς;
Εσείς τους τεντώνεται με χάρη ζηλευτή
γελώντας.
Τι όμορφα που ξοδεύομαι...
24/02/03
Sailing (psycho version)
Alone in the remotest waters
You were found.
and as night came on,
every breath of wind
died away…
In such latitudes and longtitudes
pursuing too such a calling
as you do,
your pace upon the deck is
unquiet and tremulous
wrapped by influences
all tending to make your fancy
pregnant with many a mighty
birth…
And as the wind-
singing an unrivalled lullaby-
touched your soul,
a more entire calm it is
impossible to conceive
beneath that part of the sun;
though you sailed a thousand miles,
passed a thousand shores…
Never came; or would come
to any chiselled hearthstone or
aught hospitable.
But as your eyes, flooded with
uneasiness,
pierced the dark veil
it was not without a
full presentiment
of evil…
But upon your countenance
there is an expression more
of the eagerness of
hope
than the apathy of
despair.
But deep inside, you cannot
help feeling the
utter hopelessness
of hope itself
15/02/03
You were found.
and as night came on,
every breath of wind
died away…
In such latitudes and longtitudes
pursuing too such a calling
as you do,
your pace upon the deck is
unquiet and tremulous
wrapped by influences
all tending to make your fancy
pregnant with many a mighty
birth…
And as the wind-
singing an unrivalled lullaby-
touched your soul,
a more entire calm it is
impossible to conceive
beneath that part of the sun;
though you sailed a thousand miles,
passed a thousand shores…
Never came; or would come
to any chiselled hearthstone or
aught hospitable.
But as your eyes, flooded with
uneasiness,
pierced the dark veil
it was not without a
full presentiment
of evil…
But upon your countenance
there is an expression more
of the eagerness of
hope
than the apathy of
despair.
But deep inside, you cannot
help feeling the
utter hopelessness
of hope itself
15/02/03
Κάτσε κι άκου...
...την ώρα που δεν υπάρχει,
ψάχνω.
Ουτοπία η αναζήτηση, κι όμως...
Είναι φορές που το άρωμα με ξυπνά,
κάτι νύχτες μοναχικές.
Και η μύτη μου κουνιέται σαν ουρά σκύλου...
κυνηγάω το κόκαλο.
Και γελάω, γελάω
μέχρι που τα δάκρυα παίρνουν ζωή δική τους,
ποιος με κούνησε,
Δεν ξέρω...
[ψέμα]
Μου λεω ψέματα και τα τρωω
λαίμαργα.
Τα φτύνω μόλις χάνουν την γεύση τους.
Και τις παραμυθένιες αυγές,
εκείνες που το κρύο μ’ αγκαλιάζει
καθώς στα χείλη απλώνεται χαμόγελο δειλό
που θεριεύει
[αν θέλω]
και με σηκώνει ψηλά, κοντά στον ήλιο
καίγομαι μα δεν με νοιάζει,
δεν με νοιάζει γιατί
αντέχω.
Και οι στάχτες μου ξέρουν να γεννάνε.
Ναι.
Περήφανα στέκει η σκιά μου
-και καμιά φορά την αφήνω πίσω ν’ αναρωτιέται αν ονειρεύεται-
αδύναμο το χέρι σκληρό σκαλίζει τον κήπο
και οι στάλες της βροχής δίνουν ζωή στους
σπόρους
που ανέμελα πετάχτηκαν
σε στιγμές που πέρασαν ανύποπτες.
Φρούρια στην άμμο κι αν έχτισα
το μυαλό μου ήταν στο κύμα.
Όχι.
Δεν ξέρω να υπολογίζω...
Χώνομαι με τη μούρη
και το στραπατσάρισμα έχει τη γλύκα του
όταν μετά από καιρό το χαϊδεύεις.
Το ίδιο και το χαστούκι.
Κι αν γύρισα το μάγουλο πολλές φορές
Ε και...
Τι έγινε;
Μου αρέσει η ισορροπία στο κοκκίνισμα.
Βρήκα ποτέ το ζητούμενο;
Αναρωτιέμαι; Μπα...
Αφού το ξέρω ότι τ’ αγγίζω...
στα δάκτυλά μου η μυρωδιά είναι ποτισμένη.
Μα τα μάτια μου,
[με βλέπω]
πάντα θα έχουν μια θλίψη...
μου πάει, ειδικά όταν γελάω.
Προσδίνει την ιδιαίτερη εκείνη γεύση
που τρελαίνει...
Κι αν γλιστράω στην κατάθλιψη
-τι όμορφη τσουλήθρα-
είναι απλά για να πεταχτώ προς τα πάνω...
Κι η ταχύτητα είναι ασύλληπτη
τα σύννεφα περνούν και χάνονται σε μια ανάσα
[συνήθως]
μα είναι και φορές που ρουφάω το σύννεφο και μαζί μου το κουβαλάω για πάντα.
Ίσως γι’ αυτό να νοιώθω πάντα ότι έχω τη γεύση τ’ ουρανού
μέσα μου.
Και είναι στη θάλασσα, αιώνια ερωμένη,
εκεί είναι που γλιστράω με χάρη αξιοσημείωτη
[άνεση μυστήρια]
νοιώθω δελφίνι
και θέλω να χαθώ για πάντα στο απύθμενο μπλε
να χορεύω αιώνια ανάμεσα στα κύματα
και να πηδάω πότε-πότε να ρουφάω τα σύννεφα.
Μπερδεύομαι και νοιώθω στοιχειό και ξωτικό
[ναι, συχνά]
φυλακισμένο σε μια διάσταση που κλυδωνίζεται από έλλειψη
ελευθερίας.
Εγώ είμαι ένα τίποτα
κι όμως είμαι τα πάντα
κι άντε να βγάλεις ζουμί μετά από τόσο βράσιμο...
[γελάω]
ο ήχος μου μουσική μπλέκεται με τη θύμηση
όλων εκείνων που χαρά μου χάρισαν
χωρίς να ζητήσουν τίποτα
[τους αγαπάω αιώνια]
μα είναι και λίγοι μετρημένοι στα δάκτυλα
[ενός χεριού]
που μου έδειξαν ότι υπάρχει το όνειρο!
[κατάρα ή ευλογία;]
αυτούς τους λατρεύω με δέος.
γιατί οι ίδιοι ήταν που το γκρέμισαν...
Και στέκομαι στην άκρη του γκρεμού συχνά
ο ίλιγγος δε με πειράζει.
Η θέα είναι τόσο μαγευτική που
αξίζει
να χτυπήσει η καρδιά λίγο παραπάνω.
Γυρίζω, γυρίζω και στέκομαι λαχανιασμένος
αναμαλλιάρης
με βλέμμα που καιει
πυρετός και παραμιλητό
παραλήρημα; Ίσως...
Εθίζομαι και πολεμάω την εξάρτηση.
Χορεύω σε ρυθμούς διονυσιακούς
[είναι μέσα μου]
και το κορμί μου μόνο του πορεύεται
Ξέρει.
Παίρνει δική του ζωή
η σκέψη μου διασκεδάζει κοιτώντας
καθισμένη πάνω στα...
[γελάω ξανά]
Έτσι εύκολα νομίζεις θα μάθεις;
και ποιος να χάθηκε ανάμεσα σε σελίδες
ποτέ δεν έμαθα...
Την καύτρα κοιτώ που τσιρίζει
καθώς καίγεται
[όπως κι εγώ]
13/02/03
ψάχνω.
Ουτοπία η αναζήτηση, κι όμως...
Είναι φορές που το άρωμα με ξυπνά,
κάτι νύχτες μοναχικές.
Και η μύτη μου κουνιέται σαν ουρά σκύλου...
κυνηγάω το κόκαλο.
Και γελάω, γελάω
μέχρι που τα δάκρυα παίρνουν ζωή δική τους,
ποιος με κούνησε,
Δεν ξέρω...
[ψέμα]
Μου λεω ψέματα και τα τρωω
λαίμαργα.
Τα φτύνω μόλις χάνουν την γεύση τους.
Και τις παραμυθένιες αυγές,
εκείνες που το κρύο μ’ αγκαλιάζει
καθώς στα χείλη απλώνεται χαμόγελο δειλό
που θεριεύει
[αν θέλω]
και με σηκώνει ψηλά, κοντά στον ήλιο
καίγομαι μα δεν με νοιάζει,
δεν με νοιάζει γιατί
αντέχω.
Και οι στάχτες μου ξέρουν να γεννάνε.
Ναι.
Περήφανα στέκει η σκιά μου
-και καμιά φορά την αφήνω πίσω ν’ αναρωτιέται αν ονειρεύεται-
αδύναμο το χέρι σκληρό σκαλίζει τον κήπο
και οι στάλες της βροχής δίνουν ζωή στους
σπόρους
που ανέμελα πετάχτηκαν
σε στιγμές που πέρασαν ανύποπτες.
Φρούρια στην άμμο κι αν έχτισα
το μυαλό μου ήταν στο κύμα.
Όχι.
Δεν ξέρω να υπολογίζω...
Χώνομαι με τη μούρη
και το στραπατσάρισμα έχει τη γλύκα του
όταν μετά από καιρό το χαϊδεύεις.
Το ίδιο και το χαστούκι.
Κι αν γύρισα το μάγουλο πολλές φορές
Ε και...
Τι έγινε;
Μου αρέσει η ισορροπία στο κοκκίνισμα.
Βρήκα ποτέ το ζητούμενο;
Αναρωτιέμαι; Μπα...
Αφού το ξέρω ότι τ’ αγγίζω...
στα δάκτυλά μου η μυρωδιά είναι ποτισμένη.
Μα τα μάτια μου,
[με βλέπω]
πάντα θα έχουν μια θλίψη...
μου πάει, ειδικά όταν γελάω.
Προσδίνει την ιδιαίτερη εκείνη γεύση
που τρελαίνει...
Κι αν γλιστράω στην κατάθλιψη
-τι όμορφη τσουλήθρα-
είναι απλά για να πεταχτώ προς τα πάνω...
Κι η ταχύτητα είναι ασύλληπτη
τα σύννεφα περνούν και χάνονται σε μια ανάσα
[συνήθως]
μα είναι και φορές που ρουφάω το σύννεφο και μαζί μου το κουβαλάω για πάντα.
Ίσως γι’ αυτό να νοιώθω πάντα ότι έχω τη γεύση τ’ ουρανού
μέσα μου.
Και είναι στη θάλασσα, αιώνια ερωμένη,
εκεί είναι που γλιστράω με χάρη αξιοσημείωτη
[άνεση μυστήρια]
νοιώθω δελφίνι
και θέλω να χαθώ για πάντα στο απύθμενο μπλε
να χορεύω αιώνια ανάμεσα στα κύματα
και να πηδάω πότε-πότε να ρουφάω τα σύννεφα.
Μπερδεύομαι και νοιώθω στοιχειό και ξωτικό
[ναι, συχνά]
φυλακισμένο σε μια διάσταση που κλυδωνίζεται από έλλειψη
ελευθερίας.
Εγώ είμαι ένα τίποτα
κι όμως είμαι τα πάντα
κι άντε να βγάλεις ζουμί μετά από τόσο βράσιμο...
[γελάω]
ο ήχος μου μουσική μπλέκεται με τη θύμηση
όλων εκείνων που χαρά μου χάρισαν
χωρίς να ζητήσουν τίποτα
[τους αγαπάω αιώνια]
μα είναι και λίγοι μετρημένοι στα δάκτυλα
[ενός χεριού]
που μου έδειξαν ότι υπάρχει το όνειρο!
[κατάρα ή ευλογία;]
αυτούς τους λατρεύω με δέος.
γιατί οι ίδιοι ήταν που το γκρέμισαν...
Και στέκομαι στην άκρη του γκρεμού συχνά
ο ίλιγγος δε με πειράζει.
Η θέα είναι τόσο μαγευτική που
αξίζει
να χτυπήσει η καρδιά λίγο παραπάνω.
Γυρίζω, γυρίζω και στέκομαι λαχανιασμένος
αναμαλλιάρης
με βλέμμα που καιει
πυρετός και παραμιλητό
παραλήρημα; Ίσως...
Εθίζομαι και πολεμάω την εξάρτηση.
Χορεύω σε ρυθμούς διονυσιακούς
[είναι μέσα μου]
και το κορμί μου μόνο του πορεύεται
Ξέρει.
Παίρνει δική του ζωή
η σκέψη μου διασκεδάζει κοιτώντας
καθισμένη πάνω στα...
[γελάω ξανά]
Έτσι εύκολα νομίζεις θα μάθεις;
και ποιος να χάθηκε ανάμεσα σε σελίδες
ποτέ δεν έμαθα...
Την καύτρα κοιτώ που τσιρίζει
καθώς καίγεται
[όπως κι εγώ]
13/02/03
Στα πεταχτά
Φεύγω
Χάνομαι
Σκορπάω...
Και ποιος να με μαζέψει μπορεί;
Να βάλει τα κομμάτια στη σειρά.
Και γιατί κάποιος να θέλει κάτι τέτοιο...
Τι κίνητρα να ‘χει άραγε...
Τι οδηγεί την επιθυμία σε κουτάκια δε γνωρίζω.
Με ξενίζει η τάξη που έχετε στο μυαλό σας.
Η δομή των πρέπει σας είναι σαθρή.
Πετάω
Καλπάζω
Κολυμπάω...
Και ποιος να με φτάσει μπορεί;
Την πλάτη μου την ξέρετε καλά...
Κλεφτές ματιές στο πρόσωπο μου
Ποιος θα μ’ αντικρίσει κατάματα;
Γιατί να θέλετε να κατέβω πέστε μου.
Σας δαγκώνει η σκιά που ρίχνω στη γη σας άραγε;
Βυθίζομαι
Σε μυστικούς κόσμους σκεπασμένους από τόνους νερού
Καλπάζω
Σε κοιλάδες κρυμμένες πίσω από θεόρατα βουνά
Πετάω
Σε άλλες διαστάσεις πάνω απ’ τα σύννεφα μέσα στ’ αστέρια
Σκορπάω
Σε μυριάδες χρώματα που δε τολμάτε να δείτε
Χάνομαι
Σε μονοπάτια που στα όνειρά σας έμειναν ανεξερεύνητα
Χάνομαι
Σε πολύπλοκους λαβύρινθους που η έξοδος είμαι εγώ
Φεύγω
Και με κοιτάτε κουνώντας το κεφάλι με τα πόδια καρφωμένα
13/02/03
Χάνομαι
Σκορπάω...
Και ποιος να με μαζέψει μπορεί;
Να βάλει τα κομμάτια στη σειρά.
Και γιατί κάποιος να θέλει κάτι τέτοιο...
Τι κίνητρα να ‘χει άραγε...
Τι οδηγεί την επιθυμία σε κουτάκια δε γνωρίζω.
Με ξενίζει η τάξη που έχετε στο μυαλό σας.
Η δομή των πρέπει σας είναι σαθρή.
Πετάω
Καλπάζω
Κολυμπάω...
Και ποιος να με φτάσει μπορεί;
Την πλάτη μου την ξέρετε καλά...
Κλεφτές ματιές στο πρόσωπο μου
Ποιος θα μ’ αντικρίσει κατάματα;
Γιατί να θέλετε να κατέβω πέστε μου.
Σας δαγκώνει η σκιά που ρίχνω στη γη σας άραγε;
Βυθίζομαι
Σε μυστικούς κόσμους σκεπασμένους από τόνους νερού
Καλπάζω
Σε κοιλάδες κρυμμένες πίσω από θεόρατα βουνά
Πετάω
Σε άλλες διαστάσεις πάνω απ’ τα σύννεφα μέσα στ’ αστέρια
Σκορπάω
Σε μυριάδες χρώματα που δε τολμάτε να δείτε
Χάνομαι
Σε μονοπάτια που στα όνειρά σας έμειναν ανεξερεύνητα
Χάνομαι
Σε πολύπλοκους λαβύρινθους που η έξοδος είμαι εγώ
Φεύγω
Και με κοιτάτε κουνώντας το κεφάλι με τα πόδια καρφωμένα
13/02/03
Σε ψάχνω.
Που δραπετεύεις
[όταν μπορείς,
όταν σε βολεύει,
όταν τολμάς,
όταν πνίγεσαι]
απ’ την μικροαστική ασφυξία;
Τότε θέλω να δω τα μάτια σου
Να ακούσω την ανάσα σου
Να μυρίσω τη γύμνια σου
Ν’ αγγίξω το μυαλό σου
Να γευτώ τους χυμούς σου
Μα ξέρω -ξέρεις-
πως
αν σε βρω το πίσω θα πεθάνει.
Κι ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι
για
τέτοιες συγκινήσεις...
11/02/03
[όταν μπορείς,
όταν σε βολεύει,
όταν τολμάς,
όταν πνίγεσαι]
απ’ την μικροαστική ασφυξία;
Τότε θέλω να δω τα μάτια σου
Να ακούσω την ανάσα σου
Να μυρίσω τη γύμνια σου
Ν’ αγγίξω το μυαλό σου
Να γευτώ τους χυμούς σου
Μα ξέρω -ξέρεις-
πως
αν σε βρω το πίσω θα πεθάνει.
Κι ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι
για
τέτοιες συγκινήσεις...
11/02/03
Instance
And I was proud to
See
The essence of my dreams.
Embracing in celestial odors the waking anthers…
Tranquility and silence flourished.
Epiphany
Which always slips
Through fingers made of smoke.
The morning dew of your lips I gently licked.
And I was happy.
For a while…
27/01/03
See
The essence of my dreams.
Embracing in celestial odors the waking anthers…
Tranquility and silence flourished.
Epiphany
Which always slips
Through fingers made of smoke.
The morning dew of your lips I gently licked.
And I was happy.
For a while…
27/01/03
Εσύ
Θα κρατήσω τα μυστικά μου...
Το κορμί μου κλειστό...
Μυαλό στεγανό.
Ο κύκλος δε σπάει.
Δεν ήρθε η ώρα για την αποκάλυψη.
Αποφεύγω τα τετριμμένα...
Φτάνει.
Καθυστερώ την ηδονή.
Μπορείς να με κάνεις να απλωθώ;
Να θέλω να είμαι καλύτερος...
Αυτό.
Χωρίς να με τσακίσεις.
Σα μίσχο απαλά άγγιξέ με...
Άγγιξε με...
Και κάποια αυγή θα με δεις ν’ ανοίγω...
Μόνο για σένα.
14/01/03
Το κορμί μου κλειστό...
Μυαλό στεγανό.
Ο κύκλος δε σπάει.
Δεν ήρθε η ώρα για την αποκάλυψη.
Αποφεύγω τα τετριμμένα...
Φτάνει.
Καθυστερώ την ηδονή.
Μπορείς να με κάνεις να απλωθώ;
Να θέλω να είμαι καλύτερος...
Αυτό.
Χωρίς να με τσακίσεις.
Σα μίσχο απαλά άγγιξέ με...
Άγγιξε με...
Και κάποια αυγή θα με δεις ν’ ανοίγω...
Μόνο για σένα.
14/01/03
Πρόσκληση εξόδου
Σκόρπιες σκέψεις μαστιγώνουν πρόθυμη σάρκα
χαράζοντας ίχνη πολύπλοκων σεναρίων
καθώς
εμπλέκεσαι σε υποταγής εθισμό δοκιμάζοντας
την ικανότητα επαναφοράς της εξουσίας σου
βυθίζεσαι σε κόσμους ανάξιους της λάμψης
που αβίαστα εκπέμπεις σκορπώντας σκιές
από φόβο προσαρμογής σε απροσάρμοστες
κατεστημένες θεωρήσεις που
προσωπικά
σου προξενούν ασφυκτικές διαθέσεις
οδηγώντας σε κλεφτές ματιές σ’ ένα παράθυρο
που διατηρείς μονίμως μισάνοιχτο.
Είσαι τόσο σίγουρη ότι ελέγχεις το χέρι
που σφιχτά κρατά το μαστίγιο σαν σανίδα σωτηρίας…
Μερικές φορές νιώθεις ότι αν του
στερήσεις το δικαίωμα να το κρατάει θα πνιγεί…
Από υπερβάλλοντα ζήλο αλτρουϊσμού
θυσιάζεις την εξέλιξη για μια εθισμού ανέλιξη…
Ως πότε θα κοιτάς έξω….αποενοχοποιήσου.
17/01/08
χαράζοντας ίχνη πολύπλοκων σεναρίων
καθώς
εμπλέκεσαι σε υποταγής εθισμό δοκιμάζοντας
την ικανότητα επαναφοράς της εξουσίας σου
βυθίζεσαι σε κόσμους ανάξιους της λάμψης
που αβίαστα εκπέμπεις σκορπώντας σκιές
από φόβο προσαρμογής σε απροσάρμοστες
κατεστημένες θεωρήσεις που
προσωπικά
σου προξενούν ασφυκτικές διαθέσεις
οδηγώντας σε κλεφτές ματιές σ’ ένα παράθυρο
που διατηρείς μονίμως μισάνοιχτο.
Είσαι τόσο σίγουρη ότι ελέγχεις το χέρι
που σφιχτά κρατά το μαστίγιο σαν σανίδα σωτηρίας…
Μερικές φορές νιώθεις ότι αν του
στερήσεις το δικαίωμα να το κρατάει θα πνιγεί…
Από υπερβάλλοντα ζήλο αλτρουϊσμού
θυσιάζεις την εξέλιξη για μια εθισμού ανέλιξη…
Ως πότε θα κοιτάς έξω….αποενοχοποιήσου.
17/01/08
Απορίας άξιο
Σκιερό σκίσιμο σκοτεινιάζει σαλεύοντας
αλλοπρόσαλλο προσωπείο πλουμιστά
στολισμένο περίτεχνα δουλεμένο
εκχύλισμα από μυστηριακές νύχτες απαγορευμένες
αποστειρωμένες από θνητών εκφυλισμού χνώτα
…μορφοποιείς φαντασιώσεις σε αλλεπάλληλα παιχνίδια υλοποίησης
καθώς
πορεύεσαι ακάθεκτος
η σκιά σου φιδογυρίζει,
χάνεται στον ορίζοντα το πλήθος των ενσαρκώσεων
πολύχρωμα δονούμενο ξετυλίγεται
τρεμοπαίζει η εφήμερη υπόσταση
ενώ
το μονοπάτι ανηφορίζει κακοτράχαλο
νιώθεις μυτερό χαλίκι στις πατούσες
που βυθίζονταν σε παχουλά χαλιά πολυτελείας…
Γυμνή σάρκα αλειμμένη μύρο
γυαλίζει στο φως της πυράς
καθώς συνθλίβονται ασφοδέλου άνθη
χαράζοντας ευωδιαστές γραμμές
λαχταριστής στιλπνότητας
Ερεθισμένοι πιστοί εκστασιάζονται
από θρύλους επιφοίτησης
λυτρωτική αποκαθήλωση αναδεύει
παραληρηματική παράλυση απόρροια
ενδελεχούς ανάλυσης αποστασιοποιημένης
ψηλάφησης σε ουλές μη αναστρέψιμες
καθολικά εστεμμένες από
ταπεινότητας πετράδια
ξεριζωμένα από σπλάχνα
σπηλιάς μοναχικής υγρής και σκοτεινής
πορεία σε αρχέγονη μήτρα μοναδική
Πόσο βαθιά τολμάς να κατέβεις…αναρωτιέμαι.
27/02/08
αλλοπρόσαλλο προσωπείο πλουμιστά
στολισμένο περίτεχνα δουλεμένο
εκχύλισμα από μυστηριακές νύχτες απαγορευμένες
αποστειρωμένες από θνητών εκφυλισμού χνώτα
…μορφοποιείς φαντασιώσεις σε αλλεπάλληλα παιχνίδια υλοποίησης
καθώς
πορεύεσαι ακάθεκτος
η σκιά σου φιδογυρίζει,
χάνεται στον ορίζοντα το πλήθος των ενσαρκώσεων
πολύχρωμα δονούμενο ξετυλίγεται
τρεμοπαίζει η εφήμερη υπόσταση
ενώ
το μονοπάτι ανηφορίζει κακοτράχαλο
νιώθεις μυτερό χαλίκι στις πατούσες
που βυθίζονταν σε παχουλά χαλιά πολυτελείας…
Γυμνή σάρκα αλειμμένη μύρο
γυαλίζει στο φως της πυράς
καθώς συνθλίβονται ασφοδέλου άνθη
χαράζοντας ευωδιαστές γραμμές
λαχταριστής στιλπνότητας
Ερεθισμένοι πιστοί εκστασιάζονται
από θρύλους επιφοίτησης
λυτρωτική αποκαθήλωση αναδεύει
παραληρηματική παράλυση απόρροια
ενδελεχούς ανάλυσης αποστασιοποιημένης
ψηλάφησης σε ουλές μη αναστρέψιμες
καθολικά εστεμμένες από
ταπεινότητας πετράδια
ξεριζωμένα από σπλάχνα
σπηλιάς μοναχικής υγρής και σκοτεινής
πορεία σε αρχέγονη μήτρα μοναδική
Πόσο βαθιά τολμάς να κατέβεις…αναρωτιέμαι.
27/02/08
Στιγμιότυπο
Απονενοημένων διαβημάτων παράπλευρες απώλειες
παρελαύνουν ασύστολα ξεχύνονται άναρχα
ξεχειλίζοντας οικίες ανοίκειες με εριστική
διεισδυτικότητα εθίζοντας σε οπτική κλειδαρότρυπας
ενώ λοβοτομημένες θεωρήσεις αντισταθμιστικών ρυθμίσεων
ανώφελης ωφέλειας αγνώστου ταυτότητας
διακατέχονται από τμηματοποίηση
ηθικής κατάπτωσης διαμέσου λαβάρων
κεντημένων από τρεμάμενα άπληστα χέρια
διαπλέκομενα σε παρασκηνιακές
ασκήσεις εικονικής πραγματικότητας
σερβιρισμένα σε μερίδες συντήρησης
αδηφάγου πείνας σηματοδοτεί
τέλος εποχής εύπεπτης τροφής.
21/01/08
παρελαύνουν ασύστολα ξεχύνονται άναρχα
ξεχειλίζοντας οικίες ανοίκειες με εριστική
διεισδυτικότητα εθίζοντας σε οπτική κλειδαρότρυπας
ενώ λοβοτομημένες θεωρήσεις αντισταθμιστικών ρυθμίσεων
ανώφελης ωφέλειας αγνώστου ταυτότητας
διακατέχονται από τμηματοποίηση
ηθικής κατάπτωσης διαμέσου λαβάρων
κεντημένων από τρεμάμενα άπληστα χέρια
διαπλέκομενα σε παρασκηνιακές
ασκήσεις εικονικής πραγματικότητας
σερβιρισμένα σε μερίδες συντήρησης
αδηφάγου πείνας σηματοδοτεί
τέλος εποχής εύπεπτης τροφής.
21/01/08
Πρωτόλειο αντίγραφο απόπειρας πνιγμού
Αειφόρος σύμπτυξη της υλοποίησης των ονείρων σου
προκαλεί συνθήκες ευδοκίμησης εκόντες άκοντες
απευχόμενου εθισμού λειτουργοί μηχανικής
πορείας δέσμιοι συνταράσσουν κυτταρικές
μνήμες αποσπώντας οπτικές λουστραρισμένης
αποσύνθεσης εκχειλίζει παραλυτικό νέκταρ
Ενδιαμέσως σαθρών αντικατοπτρισμών
στέκεις άναυδος μπρος στην ιλαροτραγική
πυρετική ανακατανομή ηθικής αναγνώρισης
ανήθικων κέντρων ελεγχόμενης σκέψης
διαλαλώντας την ακέραιη σήψη στέψης
από ματωμένα χέρια που δεν διστάζουν
Απούσα η θέρμη απ’ την εστία σου
συντρίμμια από μαρμάρινο βωμό
πνιγμένος ασφυκτικά από παράσιτα
νέας υβριδικής τεχνολογίας ενώ
ηχώ ξεχασμένης επίκλησης σβήνει
καταβαραθρωμένη σε διαδικτυακό χάος
Σε ποια θάλασσα πνίγεις τον καημό σου κανείς ποτέ δεν έμαθε…
Κι εσύ ακόμα ψάχνεις.
26/02/08
προκαλεί συνθήκες ευδοκίμησης εκόντες άκοντες
απευχόμενου εθισμού λειτουργοί μηχανικής
πορείας δέσμιοι συνταράσσουν κυτταρικές
μνήμες αποσπώντας οπτικές λουστραρισμένης
αποσύνθεσης εκχειλίζει παραλυτικό νέκταρ
Ενδιαμέσως σαθρών αντικατοπτρισμών
στέκεις άναυδος μπρος στην ιλαροτραγική
πυρετική ανακατανομή ηθικής αναγνώρισης
ανήθικων κέντρων ελεγχόμενης σκέψης
διαλαλώντας την ακέραιη σήψη στέψης
από ματωμένα χέρια που δεν διστάζουν
Απούσα η θέρμη απ’ την εστία σου
συντρίμμια από μαρμάρινο βωμό
πνιγμένος ασφυκτικά από παράσιτα
νέας υβριδικής τεχνολογίας ενώ
ηχώ ξεχασμένης επίκλησης σβήνει
καταβαραθρωμένη σε διαδικτυακό χάος
Σε ποια θάλασσα πνίγεις τον καημό σου κανείς ποτέ δεν έμαθε…
Κι εσύ ακόμα ψάχνεις.
26/02/08
Τρίτη 4 Μαρτίου 2008
Παράσταση
Αλληλουχίες προσωπείων καταδυναστεύουν-
ή μήπως απογειώνουν-την
έκφραση σου σε αλλεπάλληλες εμφανίσεις
ενώπιον απορημένου κοινού – ενίοτε υποψιασμένου-
μα συνεχώς διψασμένο για παράσταση.
Ο μικρός κατεργάρης σμιλεύει ακούραστα πολύχρωμες μάσκες,
χωμένος στις ιερές σπηλιές του μυαλού σου,
οι σκιές των χεριών του χορεύουν παίρνοντας
ζωή
από απέθαντες φωτιές που αέναα τροφοδοτούνται
από ληγμένα όνειρα.
Στο πάλκο τα βήματα σου πότε
αέρινα
άλλοτε βαριά, τυλιγμένα σε αλυσίδες
που κροταλίζουν σε κάθε βήμα κρατώντας τον
ρυθμό
σε μια πορεία που από ένστικτο είναι λαβυρινθική σε χορογραφία
από μυκηθμούς του λευκού ταύρου.
Εκτυφλωτικοί οι προβολείς που σε χτυπάνε ανελέητα-
άραγε εσύ ακολουθείς το φως ή αυτό εσένα…αναρωτιέσαι ενίοτε-
σου στερούν την ηδονή του να βλέπεις το κοινό
αλλά το χειροκρότημα σε αποζημιώνει…
Αργότερα αποσύρεσαι σιωπηλός στο καμαρίνι
καθώς στα παρασκήνια ετοιμάζεται ο επόμενος ρόλος.
Το κοινό είναι λαίμαργο…και μόνιμα στην αίθουσα.
Το χτύπημα στην πόρτα σου είναι άπληστο.
Σε πέντε βγαίνεις ξανά…
21/11/05
ή μήπως απογειώνουν-την
έκφραση σου σε αλλεπάλληλες εμφανίσεις
ενώπιον απορημένου κοινού – ενίοτε υποψιασμένου-
μα συνεχώς διψασμένο για παράσταση.
Ο μικρός κατεργάρης σμιλεύει ακούραστα πολύχρωμες μάσκες,
χωμένος στις ιερές σπηλιές του μυαλού σου,
οι σκιές των χεριών του χορεύουν παίρνοντας
ζωή
από απέθαντες φωτιές που αέναα τροφοδοτούνται
από ληγμένα όνειρα.
Στο πάλκο τα βήματα σου πότε
αέρινα
άλλοτε βαριά, τυλιγμένα σε αλυσίδες
που κροταλίζουν σε κάθε βήμα κρατώντας τον
ρυθμό
σε μια πορεία που από ένστικτο είναι λαβυρινθική σε χορογραφία
από μυκηθμούς του λευκού ταύρου.
Εκτυφλωτικοί οι προβολείς που σε χτυπάνε ανελέητα-
άραγε εσύ ακολουθείς το φως ή αυτό εσένα…αναρωτιέσαι ενίοτε-
σου στερούν την ηδονή του να βλέπεις το κοινό
αλλά το χειροκρότημα σε αποζημιώνει…
Αργότερα αποσύρεσαι σιωπηλός στο καμαρίνι
καθώς στα παρασκήνια ετοιμάζεται ο επόμενος ρόλος.
Το κοινό είναι λαίμαργο…και μόνιμα στην αίθουσα.
Το χτύπημα στην πόρτα σου είναι άπληστο.
Σε πέντε βγαίνεις ξανά…
21/11/05
Gazebo chitchat
Terrific is the horror of your hopes-
Hanging like fruits above your dizzy head-
as you trying to set a course
[a slalom]
among the rocks of destiny…
The dried up garden is ready to be set up
in flames…hungry flames are eager
to consume the offspring of the journey.
Black is the face of you trial period.
[Unpleasant the spider web but so skillfully crafted;
…there are many holes into your mind and tiny thoughts are slipping through.
Around your feet they splash with wonder and droplets are launching to the barren earth.]
The hole is longing for our presence.
Deprived of it is screaming for deliverance
So…
[The garden is still dead]
We descended into the Darkness
To find the Light, to be the Light…
Alas! How could we?
We forgot, we lost our connection with our Light,
in our journey through the eons.
We became physical to break free,
to assist in mining out from others the knowledge of how to
shatter free the shell of illusions.
[How could we be so arrogant?]
We believed it was mandatory
to inhabit a nightmare,
in a quest for a dream,
in order to unearth the power of love and truth
[Who’s truth?]
we committed crimes…
we committed sins…
in order to be free we invented chains….
[Always safe with an alibi]
Heavy grey clouds are gathering
into a shameful empty sky…
The sun is long gone…seduced by the moon; no wonder.
Vision is blurred by mistrust and guilt-thrice the world has turned-
bereft from emotions the carcass is full of parasites…
A parallel world lost into desire
addicted with flesh consumption.
Nests are destroyed and birds are annoyed
Eyes lost in the void devoured by the curse of everlasting joy;
the soil still thirsty, still inert, still barren…
And many have lost the way
Even more have been altered
transformed into beings without purpose
easily manipulated
turned into equipment suitable for handling.
[Who you thing you are anyway…]
Divine echoes from the feminine are crisscrossing the vast emptiness of the lost souls
the roses are mingled with the ivy into a hybrid of hope.
The divine fruits are hanging full and ripe…
[Fertility is ready to explode from the sacred caves bringing an unrivalled flourish]
I am giving you the grapes
Is in your feet to make wine…
27/10/05
Hanging like fruits above your dizzy head-
as you trying to set a course
[a slalom]
among the rocks of destiny…
The dried up garden is ready to be set up
in flames…hungry flames are eager
to consume the offspring of the journey.
Black is the face of you trial period.
[Unpleasant the spider web but so skillfully crafted;
…there are many holes into your mind and tiny thoughts are slipping through.
Around your feet they splash with wonder and droplets are launching to the barren earth.]
The hole is longing for our presence.
Deprived of it is screaming for deliverance
So…
[The garden is still dead]
We descended into the Darkness
To find the Light, to be the Light…
Alas! How could we?
We forgot, we lost our connection with our Light,
in our journey through the eons.
We became physical to break free,
to assist in mining out from others the knowledge of how to
shatter free the shell of illusions.
[How could we be so arrogant?]
We believed it was mandatory
to inhabit a nightmare,
in a quest for a dream,
in order to unearth the power of love and truth
[Who’s truth?]
we committed crimes…
we committed sins…
in order to be free we invented chains….
[Always safe with an alibi]
Heavy grey clouds are gathering
into a shameful empty sky…
The sun is long gone…seduced by the moon; no wonder.
Vision is blurred by mistrust and guilt-thrice the world has turned-
bereft from emotions the carcass is full of parasites…
A parallel world lost into desire
addicted with flesh consumption.
Nests are destroyed and birds are annoyed
Eyes lost in the void devoured by the curse of everlasting joy;
the soil still thirsty, still inert, still barren…
And many have lost the way
Even more have been altered
transformed into beings without purpose
easily manipulated
turned into equipment suitable for handling.
[Who you thing you are anyway…]
Divine echoes from the feminine are crisscrossing the vast emptiness of the lost souls
the roses are mingled with the ivy into a hybrid of hope.
The divine fruits are hanging full and ripe…
[Fertility is ready to explode from the sacred caves bringing an unrivalled flourish]
I am giving you the grapes
Is in your feet to make wine…
27/10/05
Amalgamation
Trifle creatures in disharmonic tumult drift
in mirthless austere nuzzle contact
loss of feeling is vital formulated ceiling
blushing putrid roots mingle with moots
fell from toothless caves hanging slaves
performing delicate drills that suffocates
allocation in dimensional lost location
[I can see your love shining in the moisture of your hate-
no other light can penetrate-
as you raise your hand there are clouds upon the evening sky trying to disguise cosmic rays in dubious displays]
Ritual anthem cannot ease sleaze
no sun no moon you came too soon
and there were chords among the lords
fear was near always dear
to the ones who forged the dance
producing frown to the ladies crown
left empty to remind sage rewind
[you can see my revulsion dissolving in the dawning dew-
butterflies lying outside liquefied cocoons-
as I raise my shadow to your eyes there are holes in the fabric
of your subjective reality causing abnormality]
Elevated the spirit integrated in a sphere levitated
In front of the infidels’ awe our transition is in position
so miracles are transformed into trivial tricks
sensual mastering cultivated in full blossom
leads to the crystal clarity of spiritual merge
[Fusion of five elements brought confusion
activated pearl pulsation equilibrates cosmic forces vibration
trigram energy flow into the vessels of your flesh-
count them, in voice loud-
transmutation of lust came in a blast fixation]
Sun and Moon are cooking the planetary essences
coupled delivered immortal infant…
27/02/08
in mirthless austere nuzzle contact
loss of feeling is vital formulated ceiling
blushing putrid roots mingle with moots
fell from toothless caves hanging slaves
performing delicate drills that suffocates
allocation in dimensional lost location
[I can see your love shining in the moisture of your hate-
no other light can penetrate-
as you raise your hand there are clouds upon the evening sky trying to disguise cosmic rays in dubious displays]
Ritual anthem cannot ease sleaze
no sun no moon you came too soon
and there were chords among the lords
fear was near always dear
to the ones who forged the dance
producing frown to the ladies crown
left empty to remind sage rewind
[you can see my revulsion dissolving in the dawning dew-
butterflies lying outside liquefied cocoons-
as I raise my shadow to your eyes there are holes in the fabric
of your subjective reality causing abnormality]
Elevated the spirit integrated in a sphere levitated
In front of the infidels’ awe our transition is in position
so miracles are transformed into trivial tricks
sensual mastering cultivated in full blossom
leads to the crystal clarity of spiritual merge
[Fusion of five elements brought confusion
activated pearl pulsation equilibrates cosmic forces vibration
trigram energy flow into the vessels of your flesh-
count them, in voice loud-
transmutation of lust came in a blast fixation]
Sun and Moon are cooking the planetary essences
coupled delivered immortal infant…
27/02/08
Convention
Devilish angels are flying drunk
above my empty glass
thirsty for more while
seduced saints are flagging
upon wide cradles dressed
in heavy purple velvet
adorned from worship juices
Kinky damsel in distress
stands in skilled bondage
exhausted from visions
of eloquent ecstasy division
upon high heels made of pride
flattering muffled screams
engaged in smooth skin piercing
delivered by artistic delegate
of dubious authority stressed
Tormented used apparatus
is left to dry by the door
while new outfits are
crammed by new bodies
learned in old tricks
The signifier is tortured by trivial pursuits
decomposing the signified
into palpable poisonous specks
17/01/08
above my empty glass
thirsty for more while
seduced saints are flagging
upon wide cradles dressed
in heavy purple velvet
adorned from worship juices
Kinky damsel in distress
stands in skilled bondage
exhausted from visions
of eloquent ecstasy division
upon high heels made of pride
flattering muffled screams
engaged in smooth skin piercing
delivered by artistic delegate
of dubious authority stressed
Tormented used apparatus
is left to dry by the door
while new outfits are
crammed by new bodies
learned in old tricks
The signifier is tortured by trivial pursuits
decomposing the signified
into palpable poisonous specks
17/01/08
Anonymous attribute
The established alibi of the patriarch
provokes girly giggles as his stance
is shuttered by squealing alcoholic
mumbling bitter yearning of reign
insipid breathless rapid lyrics
obsolete rages inhuman cages
coming alive prior to fake archive
shaping the dream masks torn apart
easy came the mewling out of
the gaping hole of the prince
who groans glumly under Her
bright star which wobbles keenly
the raw thrust of pelvis service
unable to provide serial order
collapse in disorder etiology
dressed as apology out of gruff
cocoon reappears wide flying
rider phony dire gloating knife
shining castration verdict articulated
from the divine bees rest in shrine.
15/02/08
provokes girly giggles as his stance
is shuttered by squealing alcoholic
mumbling bitter yearning of reign
insipid breathless rapid lyrics
obsolete rages inhuman cages
coming alive prior to fake archive
shaping the dream masks torn apart
easy came the mewling out of
the gaping hole of the prince
who groans glumly under Her
bright star which wobbles keenly
the raw thrust of pelvis service
unable to provide serial order
collapse in disorder etiology
dressed as apology out of gruff
cocoon reappears wide flying
rider phony dire gloating knife
shining castration verdict articulated
from the divine bees rest in shrine.
15/02/08
Rubedo
Come undone out of darkness
upon the waking hour beauty
unraveling the mixture in a journey
guided by the seductive morning star
centric oriented you will find the soil
to plant your seed inside the hidden
crown of the red king with the diamond body…
An eagle descends with elegance upon our heads
Mistress of immaculate alabaster
surrender me to the ruby King
I have been slow, rough,
impure, dark and destructible
Doves of old are whores united in bold black holes
It is time for the one to become
what he always has been
but never knew he was
a master not of self disaster
The lions opposed have one head procedure caused
Time is suspended around the marriage
coincides with death when all
in one fiery conflict gradually brings
the synthesis of those considered unblended
Blood in frenzy calmness wash away the pitch blackness
The chalice is broken by words unspoken
fluid is spilled and runs undrilled
enters inside the crack of doom
contained once more in bright mood
Conundrums are arcane ways to stay insane
I am my own adamant guardian now
11/01/08
upon the waking hour beauty
unraveling the mixture in a journey
guided by the seductive morning star
centric oriented you will find the soil
to plant your seed inside the hidden
crown of the red king with the diamond body…
An eagle descends with elegance upon our heads
Mistress of immaculate alabaster
surrender me to the ruby King
I have been slow, rough,
impure, dark and destructible
Doves of old are whores united in bold black holes
It is time for the one to become
what he always has been
but never knew he was
a master not of self disaster
The lions opposed have one head procedure caused
Time is suspended around the marriage
coincides with death when all
in one fiery conflict gradually brings
the synthesis of those considered unblended
Blood in frenzy calmness wash away the pitch blackness
The chalice is broken by words unspoken
fluid is spilled and runs undrilled
enters inside the crack of doom
contained once more in bright mood
Conundrums are arcane ways to stay insane
I am my own adamant guardian now
11/01/08
Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008
Albedo
Silver plates around your naked body
enhancing brightness reflecting light
carnivorous curse in bliss delight…
Prior to stage call come the torn parasol
Mercury dew is dancing upon the plates
in concentric retrieval retribution
blurred by schizoid distribution…
Dreamless sleep is long gone into deep
Shine in line with absent whine
path to the underworld design
coming out naked ancestral invite…
Infusion of reconnection with no direction
Network of cells alive in dreams
reverse learning hide in seams
journeys of disintegration alive it seems…
Merging bit and pieces into new species
what needs to be unlearned
I asked the moon to no avail
in order to move forward I left my self behind she said
what has been dysfunctional
I asked the sun to no avail
inhibiting forward movement he said
Staring at the angry sea led me to white amend.
10/01/08
enhancing brightness reflecting light
carnivorous curse in bliss delight…
Prior to stage call come the torn parasol
Mercury dew is dancing upon the plates
in concentric retrieval retribution
blurred by schizoid distribution…
Dreamless sleep is long gone into deep
Shine in line with absent whine
path to the underworld design
coming out naked ancestral invite…
Infusion of reconnection with no direction
Network of cells alive in dreams
reverse learning hide in seams
journeys of disintegration alive it seems…
Merging bit and pieces into new species
what needs to be unlearned
I asked the moon to no avail
in order to move forward I left my self behind she said
what has been dysfunctional
I asked the sun to no avail
inhibiting forward movement he said
Staring at the angry sea led me to white amend.
10/01/08
Ψίθυρος
Πιάσε τα νωπά όνειρα κι άπλωσε τα στο ήλιο
τεντωμένα να χορεύουν στα κέφια της αναπνοής σου
καθώς χάνεται κάθε αίσθηση ανάμνησης
από το κουρασμένο κορμί σου…
Εύκαμπτοι νευρώνες συστρέφονται σε εναγκαλισμό
γύρω από βαθιές τομές αναδιάρθρωσης
της επιλεκτικής σου μνήμης που μοιάζει
με πεταμένο προφυλακτικό…
Δαιδαλώδης ο διάδρομος σε οδηγεί
σε μονότονα αδιέξοδα που αντιλαλούν
κραυγές διαμαρτυρίας,
χώνονται στο μυαλό σου σαν σκουριασμένα καρφιά
αποδιοργανώνουν κάθε προσανατολισμού προδιάθεση…
Σκοτεινό το πέπλο ακόμα μπροστά στα
μάτια σου
αναμένει καρτερικά το χέρι που θα το σηκώσει
ενώ τα δικά σου απασχολημένα είναι
ανακατεύοντας μια σημαδεμένη τράπουλα…
κι όμως
φτερουγίζει μέσα σου μια διάθεση απόδρασης…
Τα παιδιά του φεγγαριού σου γνέφουν.
26/11/07
τεντωμένα να χορεύουν στα κέφια της αναπνοής σου
καθώς χάνεται κάθε αίσθηση ανάμνησης
από το κουρασμένο κορμί σου…
Εύκαμπτοι νευρώνες συστρέφονται σε εναγκαλισμό
γύρω από βαθιές τομές αναδιάρθρωσης
της επιλεκτικής σου μνήμης που μοιάζει
με πεταμένο προφυλακτικό…
Δαιδαλώδης ο διάδρομος σε οδηγεί
σε μονότονα αδιέξοδα που αντιλαλούν
κραυγές διαμαρτυρίας,
χώνονται στο μυαλό σου σαν σκουριασμένα καρφιά
αποδιοργανώνουν κάθε προσανατολισμού προδιάθεση…
Σκοτεινό το πέπλο ακόμα μπροστά στα
μάτια σου
αναμένει καρτερικά το χέρι που θα το σηκώσει
ενώ τα δικά σου απασχολημένα είναι
ανακατεύοντας μια σημαδεμένη τράπουλα…
κι όμως
φτερουγίζει μέσα σου μια διάθεση απόδρασης…
Τα παιδιά του φεγγαριού σου γνέφουν.
26/11/07
Χρονικό
Αφρίζει περίεργα μια κατάσταση η οποία προμηνύεται
καθοριστική-αναρωτιέσαι για ποιο πράγμα καθώς
καταδύεσαι σε ζωές χτυπημένες από αδιαφορία και
παραίτηση-όμως η εκλεκτή ομήγυρη διαμορφώνει
στεγανά τοιχία προφύλαξης κεκτημένων.
Γυμνές σκόρπιες γροθιές ματώνουν από επαναλαμβανόμενα χτυπήματα
που ακούγονται υπόκωφα χωρίς να ενοχλούν…
Η έλλειψη συντονισμού στομώνει την γροθιά.
Κυκλωνικές κινήσεις περιστρέφουν συνειδήσεις
αντισταθμίζοντας τις ελλείψεις
ικανής αντίστασης
σε κατεστημένες πλήξεις.
[…όμορφα ξοδεύεσαι παρακολουθώντας αδρανής κονσερβοποιημένες φέτες ζωής
προεπιλεγμένες από ειδικούς στην ευρεία κατανάλωση… στροβιλίζεσαι με άλλοθι περιορισμένης ευθύνης…]
Η παρέμβαση σου περιορίζεται σε μονόλογους και ρίψη χαρτιών σε περιοδικές εξάρσεις
προσδοκίας πελατειακών σχέσεων.
Ενώ περιχαρής χαριεντίζεσαι καταναλώνοντας στην σκηνή
στα παρασκήνια μαγειρεύεται το αύριο εν τη απουσία σου-οι κινήσεις σου
σπασμωδικά σκιαγραφούνται καθώς τα σκοινάκια σου τα κουνάνε
χέρια που εκφράζουν συντεχνιακά γούστα.
Τις φορές που αναταράζεσαι και ξυπνάς από τον λήθαργο…
Απλά αγχώνεσαι μήπως χάσεις τον ύπνο σου και αλλάζεις πλευρό
κλείνοντας σφιχτά τα μάτια σου κρατάς τ’ αυτιά σου βουλωμένα με κερί
εισαγωγής σε εμβρυακή στάση αναμονής ήρεμου θανάτου…
16/11/05
καθοριστική-αναρωτιέσαι για ποιο πράγμα καθώς
καταδύεσαι σε ζωές χτυπημένες από αδιαφορία και
παραίτηση-όμως η εκλεκτή ομήγυρη διαμορφώνει
στεγανά τοιχία προφύλαξης κεκτημένων.
Γυμνές σκόρπιες γροθιές ματώνουν από επαναλαμβανόμενα χτυπήματα
που ακούγονται υπόκωφα χωρίς να ενοχλούν…
Η έλλειψη συντονισμού στομώνει την γροθιά.
Κυκλωνικές κινήσεις περιστρέφουν συνειδήσεις
αντισταθμίζοντας τις ελλείψεις
ικανής αντίστασης
σε κατεστημένες πλήξεις.
[…όμορφα ξοδεύεσαι παρακολουθώντας αδρανής κονσερβοποιημένες φέτες ζωής
προεπιλεγμένες από ειδικούς στην ευρεία κατανάλωση… στροβιλίζεσαι με άλλοθι περιορισμένης ευθύνης…]
Η παρέμβαση σου περιορίζεται σε μονόλογους και ρίψη χαρτιών σε περιοδικές εξάρσεις
προσδοκίας πελατειακών σχέσεων.
Ενώ περιχαρής χαριεντίζεσαι καταναλώνοντας στην σκηνή
στα παρασκήνια μαγειρεύεται το αύριο εν τη απουσία σου-οι κινήσεις σου
σπασμωδικά σκιαγραφούνται καθώς τα σκοινάκια σου τα κουνάνε
χέρια που εκφράζουν συντεχνιακά γούστα.
Τις φορές που αναταράζεσαι και ξυπνάς από τον λήθαργο…
Απλά αγχώνεσαι μήπως χάσεις τον ύπνο σου και αλλάζεις πλευρό
κλείνοντας σφιχτά τα μάτια σου κρατάς τ’ αυτιά σου βουλωμένα με κερί
εισαγωγής σε εμβρυακή στάση αναμονής ήρεμου θανάτου…
16/11/05
Άρρωστη Γυναίκα
Μόνη στέκει εν μέσω πλήθους
αγέρωχη απορεί
για την βεβαιότητα διάγνωσης
που εκφέρεται από χείλη αλλότρια
προς την ουσία της.
Γυμνή έκθεση σε μάτια
στολισμένα από παρωπίδες λοβοτομημένες
οδηγεί με κοφτερή ακρίβεια που στάζει αίμα
σε οφθαλμολαγνείας παράσταση
αθέμιτης ποιότητας.
Σκέφτεται πορείες εναλλακτικής πραγματικότητας
ενώ η θεραπευτική αγωγή αδυνατεί
να δημιουργήσει θρόμβους κατεστημένης
θεώρησης προς ανατροπή ασύστολης ροής
ανατροπής αποδεκτής λειτουργίας.
Η αρρώστια της καθομολογείται
δια στόματος έγκριτων επιδημιολόγων
ορμώμενοι από πανδημίας εφιαλτικά σενάρια
προχωρούν σε δραστικά μέτρα αντιμετώπισης
και επαναφοράς στην αγέλη.
Εκείνη, στέκει, μόνη…
Αγέρωχη βλέπει τα χρώματα της να απλώνουν…
Εκείνες θα μιλήσουν σύντομα.
Κι οι λέξεις τους θα είναι πανάκεια.
06/01/08
αγέρωχη απορεί
για την βεβαιότητα διάγνωσης
που εκφέρεται από χείλη αλλότρια
προς την ουσία της.
Γυμνή έκθεση σε μάτια
στολισμένα από παρωπίδες λοβοτομημένες
οδηγεί με κοφτερή ακρίβεια που στάζει αίμα
σε οφθαλμολαγνείας παράσταση
αθέμιτης ποιότητας.
Σκέφτεται πορείες εναλλακτικής πραγματικότητας
ενώ η θεραπευτική αγωγή αδυνατεί
να δημιουργήσει θρόμβους κατεστημένης
θεώρησης προς ανατροπή ασύστολης ροής
ανατροπής αποδεκτής λειτουργίας.
Η αρρώστια της καθομολογείται
δια στόματος έγκριτων επιδημιολόγων
ορμώμενοι από πανδημίας εφιαλτικά σενάρια
προχωρούν σε δραστικά μέτρα αντιμετώπισης
και επαναφοράς στην αγέλη.
Εκείνη, στέκει, μόνη…
Αγέρωχη βλέπει τα χρώματα της να απλώνουν…
Εκείνες θα μιλήσουν σύντομα.
Κι οι λέξεις τους θα είναι πανάκεια.
06/01/08
Όνειρο
Κατσικοπόδαροι καλπάζουν
ακροβατώντας ανάμεσα σε έννοιες
δυσνόητες για αμύητους προκαλώντας
θρόισμα αέρινο σε σκέψεις απρόσκλητες
Αυλών ηχώ αλλοπαρμένων καιρών δέσμια
ξετυλίγεται στις φυλλωσιές
αέρινου ερπετού χάρη σκορπώντας
Κρουστά ταλανίζουν κορμιά
γυαλίζουν οι σκιές λυτές
φιλώντας γη ποτισμένη με αίμα
Τις πρώτες ακτίνες του ήλιου
χορδίζεις σε λύρα ασημοσκαλισμένη
από Νύμφες ανθοστολισμένες
δροσοσταλίδες οι νότες κυλούν ως νέκταρ
Ευλύγιστα μέλη τυλίγονται γύρω
από ορθωμένες ορέξεις καταβροχθίζοντας
ενέργειες μεταλλάσσοντας δονήσεις
σε τρικυμιώδεις ονειρώξεις
Σκάει σαν κύμα της αυγής το φως…
7/12/07
ακροβατώντας ανάμεσα σε έννοιες
δυσνόητες για αμύητους προκαλώντας
θρόισμα αέρινο σε σκέψεις απρόσκλητες
Αυλών ηχώ αλλοπαρμένων καιρών δέσμια
ξετυλίγεται στις φυλλωσιές
αέρινου ερπετού χάρη σκορπώντας
Κρουστά ταλανίζουν κορμιά
γυαλίζουν οι σκιές λυτές
φιλώντας γη ποτισμένη με αίμα
Τις πρώτες ακτίνες του ήλιου
χορδίζεις σε λύρα ασημοσκαλισμένη
από Νύμφες ανθοστολισμένες
δροσοσταλίδες οι νότες κυλούν ως νέκταρ
Ευλύγιστα μέλη τυλίγονται γύρω
από ορθωμένες ορέξεις καταβροχθίζοντας
ενέργειες μεταλλάσσοντας δονήσεις
σε τρικυμιώδεις ονειρώξεις
Σκάει σαν κύμα της αυγής το φως…
7/12/07
Λωτός
Λωτός
Ποτέ δε θα είμαι όπως πριν.
Γεύτηκα το νέκταρ του λωτού σου,
Το μυστικό, εθιστικό
Μέλι.
Ανοιχτό σ’ έναν ωκεανό από φως.
Ηδονική ανατριχίλα στη θύμηση
Εκείνου που δεν αγγίζεται...
Τώρα σκοτάδι
Ενδιαφέρον μηδέν και κρύο...
Κούφιο το καλάμι στα κέφια του ανέμου
Που φυσάει από συνήθεια.
01/02/03
Ποτέ δε θα είμαι όπως πριν.
Γεύτηκα το νέκταρ του λωτού σου,
Το μυστικό, εθιστικό
Μέλι.
Ανοιχτό σ’ έναν ωκεανό από φως.
Ηδονική ανατριχίλα στη θύμηση
Εκείνου που δεν αγγίζεται...
Τώρα σκοτάδι
Ενδιαφέρον μηδέν και κρύο...
Κούφιο το καλάμι στα κέφια του ανέμου
Που φυσάει από συνήθεια.
01/02/03
Ξάφνου
τρεμοπαίζει ανεξέλεγκτα εν μέσω γαλήνιας ανύψωσης
ενόραση φωτεινής θάλασσας διαμέσου βαθιάς κατάδυσης
δέσμια έπαρσης λυμένη από κάθε κόμπο ελπίδας
ξηλώνει κάθε αίσθηση μοτίβου
ενίοτε αναλώνεσαι
αντιδιαμετρικά αντίθετα ελκύεσαι χορεύοντας σε δίνες
κυκλωτικές ανάσες καθορίζουν ελλείψεις κυλώντας
ανέμελα
κλωθομετράς καρφωμένος στην ουρά του ερπετού
που χώνεται στο ανοιχτό στόμα
το ίδιο
παλμοδονεί την αστερόσκονη που πρασινογάλαζα
αστράφτει χαϊδεύοντας χορδές σκορπίζοντας
τους ήχους της ύπαρξης σου
μεταμορφώνεις
ακροβατώντας σε κλωστή που χρυσού ανέμου άχτι καθορίζει
αλλοτινής γεύσης ανάμνηση
προβάλεις σε ενιαίες μορφές ενός
μεταστοιχειωμένου
αύριο
στο σήμερα
βιώνοντας το χωρικό ταυτόχρονο
01/12/07
ενόραση φωτεινής θάλασσας διαμέσου βαθιάς κατάδυσης
δέσμια έπαρσης λυμένη από κάθε κόμπο ελπίδας
ξηλώνει κάθε αίσθηση μοτίβου
ενίοτε αναλώνεσαι
αντιδιαμετρικά αντίθετα ελκύεσαι χορεύοντας σε δίνες
κυκλωτικές ανάσες καθορίζουν ελλείψεις κυλώντας
ανέμελα
κλωθομετράς καρφωμένος στην ουρά του ερπετού
που χώνεται στο ανοιχτό στόμα
το ίδιο
παλμοδονεί την αστερόσκονη που πρασινογάλαζα
αστράφτει χαϊδεύοντας χορδές σκορπίζοντας
τους ήχους της ύπαρξης σου
μεταμορφώνεις
ακροβατώντας σε κλωστή που χρυσού ανέμου άχτι καθορίζει
αλλοτινής γεύσης ανάμνηση
προβάλεις σε ενιαίες μορφές ενός
μεταστοιχειωμένου
αύριο
στο σήμερα
βιώνοντας το χωρικό ταυτόχρονο
01/12/07
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
