Ψίθυρος

Πιάσε τα νωπά όνειρα κι άπλωσε τα στο ήλιο
τεντωμένα να χορεύουν στα κέφια της αναπνοής σου
καθώς χάνεται κάθε αίσθηση ανάμνησης
από το κουρασμένο κορμί σου…

Εύκαμπτοι νευρώνες συστρέφονται σε εναγκαλισμό
γύρω από βαθιές τομές αναδιάρθρωσης
της επιλεκτικής σου μνήμης που μοιάζει
με πεταμένο προφυλακτικό…

Δαιδαλώδης ο διάδρομος σε οδηγεί
σε μονότονα αδιέξοδα που αντιλαλούν
κραυγές διαμαρτυρίας,
χώνονται στο μυαλό σου σαν σκουριασμένα καρφιά
αποδιοργανώνουν κάθε προσανατολισμού προδιάθεση…

Σκοτεινό το πέπλο ακόμα μπροστά στα
μάτια σου
αναμένει καρτερικά το χέρι που θα το σηκώσει
ενώ τα δικά σου απασχολημένα είναι
ανακατεύοντας μια σημαδεμένη τράπουλα…

κι όμως
φτερουγίζει μέσα σου μια διάθεση απόδρασης…

Τα παιδιά του φεγγαριού σου γνέφουν.

26/11/07