Ξάφνου

τρεμοπαίζει ανεξέλεγκτα εν μέσω γαλήνιας ανύψωσης
ενόραση φωτεινής θάλασσας διαμέσου βαθιάς κατάδυσης
δέσμια έπαρσης λυμένη από κάθε κόμπο ελπίδας
ξηλώνει κάθε αίσθηση μοτίβου
ενίοτε αναλώνεσαι
αντιδιαμετρικά αντίθετα ελκύεσαι χορεύοντας σε δίνες
κυκλωτικές ανάσες καθορίζουν ελλείψεις κυλώντας
ανέμελα
κλωθομετράς καρφωμένος στην ουρά του ερπετού
που χώνεται στο ανοιχτό στόμα
το ίδιο
παλμοδονεί την αστερόσκονη που πρασινογάλαζα
αστράφτει χαϊδεύοντας χορδές σκορπίζοντας
τους ήχους της ύπαρξης σου
μεταμορφώνεις
ακροβατώντας σε κλωστή που χρυσού ανέμου άχτι καθορίζει
αλλοτινής γεύσης ανάμνηση
προβάλεις σε ενιαίες μορφές ενός
μεταστοιχειωμένου
αύριο
στο σήμερα
βιώνοντας το χωρικό ταυτόχρονο


01/12/07