Γυναίκα

Εκείνη στέκει σε έναρξης στάση,
μα το αμπέλι τυλίγεται στο
κορμί της σα
χάδι ανέμου.
Μακρύ το μαλλί-
χαϊδεύει χυτά πόδια μελιά-
σκούρο νύχτας.
Ο λαγός τρίβεται με
νάζι στον αστράγαλο
που είναι σμιλεμένος με σπουδή.
Αυτιά τεντωμένα, μουστάκια
απλωμένα-μάτια
ανήσυχα, ερευνητικά-
μουσούδα που ρουφάει κάθε στιγμή.
Το άλλο πόδι της είναι πάνω απ’ το
φίδι που στέκει ξεψυχισμένο-ή σαγηνεμένο;
σε κουλούρα, διχαλωτή η γλώσσα
έμεινε να κρέμεται...
Και είναι το χέρι της ψηλά καθώς
το τσαμπί αιωρείται.
Ο λαιμός είναι τεντωμένος απαλά-
τόση χάρη τσούζει το μάτι-
τα μάτια μισόκλειστα σε αναμονή του
χυμού που θα τρέξει στα γυμνά στήθια όταν
τα δόντια αμείλικτα θα σκίσουν την απαλή σάρκα
του καρπού.
Μέθη ουράνια.

10/03/03