Που δραπετεύεις
[όταν μπορείς,
όταν σε βολεύει,
όταν τολμάς,
όταν πνίγεσαι]
απ’ την μικροαστική ασφυξία;
Τότε θέλω να δω τα μάτια σου
Να ακούσω την ανάσα σου
Να μυρίσω τη γύμνια σου
Ν’ αγγίξω το μυαλό σου
Να γευτώ τους χυμούς σου
Μα ξέρω -ξέρεις-
πως
αν σε βρω το πίσω θα πεθάνει.
Κι ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι
για
τέτοιες συγκινήσεις...
11/02/03
Παρασκευή 7 Μαρτίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
πολυ ωραιο.ΑΝΝΙ
ΑπάντησηΔιαγραφή