Επί της υποδοχής

Ψιθυριστά σε ανατριχιάζει το
Κενό-
απλώνεις μα άκρη δεν υπάρχει γιατί
εδώ είναι άδειο-
το πεπερασμένο είναι μύθος.
Ούτε κρύο υπάρχει ή ζεστό.
Είναι χλιαρά στην αγκαλιά
την απέραντη.
Φως;
Δεν χρειάζεται γιατί δεν υπάρχει
κάτι να δεις.
Το άδειο είναι από μόνο του
αρκετό. Δύσκολο να το αντέξεις.
Ήχος μονάχα απ’ την ανάσα σου.
Πανικός
Ιδρώτας
Φόβος
Αιωρείσαι σα νήπιο-
δε ξέρεις να αιωρείσαι-
και ψάχνεις με κλεφτές ματιές να βρεις
το δρόμο πίσω.
Μάλλον κατά λάθος ήρθες εδώ...
Κι όμως θα μπορούσες να αιωρείσαι
για πάντα.
Δεν υπάρχει δίψα
Πείνα
Πόνος
Ηδονή
Χαρά
Λύπη
Ότι νοιώθεις είναι από κεκτημένη ταχύτητα
σε λίγο θα σβήσει.
Ναι, είναι βαρετό...
Αν αργήσεις όμως δε ξέρω πόσο εύκολα θα μπορείς
να θυμηθείς πόσο τα θέλεις όλα
αυτά.
Βλέπεις εδώ δεν έχουν νόημα.
Που πας;

11/03/03