Ακούγοντας πιάνο

Εισβάλει στο μυαλό
ο ήχος απ’ τα πλήκτρα.
Σε ταξιδεύει...
Και σκάει σαν πυροτέχνημα
το φως του ήλιου καθώς όλη σου η λαχτάρα
καθρεπτίζεται σε μια σταγόνα που
κυλάει αργά σαν την ανάσα
που μοιράστηκες μαζί της...

[...ναι, γλίστραγε στο λαιμό, ένα περίτεχνο δώρο, από
θεϊκούς κύκνους, τους ίδιους που βλέπεις
κάθε βράδυ να κολυμπάνε σε ουρανούς πορφυρούς...]

Πετάγεσαι ανατριχιάζοντας, κοιτάς,
μικρές τρίχες που σηκώνονται
αψηφώντας την κλίση τους, βυθίζεσαι
στο άγγιγμα της βελούδινης σάρκας
και η σκέψη σου κατρακυλάει
στις καμπύλες που δόμησαν το σύμπαν
εκείνο που περιπλανιέσαι τώρα...
Ονειρικά ηδονικό το φιλί στη
ρώγα που τσίτωσε προσμένοντας
το στόμα που συσπάται στη
θύμηση...

[...τίμησε και λάτρεψε η γλώσσα σου το κορμί της, εκείνο
που σαν όραμα πλανιέται μπροστά σου και
χορεύει στο καπνό του τσιγάρου που
καταβροχθίζει με βουλιμία την
λυγερή μορφή που-αλίμονο
βαθμιαία χάνεται,
αναστενάζεις
βαθιά...]

Χαμόγελο ξεχύνεται καθώς...
Στους χυμούς του ουράνιου ανθού
παραδίνεσαι εθισμένος ενώ η στιγμή πάγωσε
και δεν αντέχεις...
Το μυαλό σου πνίγεται από
άρωμα
γεύση ντελικάτη
υγρασία αστείρευτη-
σε παρασέρνει σε μια φρενίτιδα αίσθησης

[...είναι εκείνες οι στιγμές που θολώνεις καθώς
όλα είναι πολλά, πολύ περισσότερα απ’ ότι
ονειρεύτηκες, και τι να ονειρευτείς πια-όταν έχεις
ζήσει κάτι τέτοιο;]

Σηκώνεσαι
περπατάς ανυπόμονα και κάθεσαι.
η ένωση, η ένωση σε αποτελειώνει...
Ιδρώτας
Ένταση
Ηδονή
Τρέλα
Έρωτας
Κορμιά μπερδεμένα, σε στάσεις όμορφα κουμπωμένες.
Κραυγές και ψίθυροι
ξεχύνονται ελεύθερα σαν δελφίνια,
γλιστράνε παιχνιδιάρικα, κλειδώνουν οι ματιές
αστράφτουν, κλυδωνίζουν το είναι σας.
Χέρια βουτηγμένα στα μαλλιά της που σαν σκούρο
κύμα
αναδεύει στο αυλάκι που χορεύει
σε ρυθμούς μυστηριακούς,
βακχικούς, που σε ξεβγάζουν
σε μια ακτή που θνητού πόδι
δεν έχει μαγαρίσει...
Κι όμως εκεί την ακούμπησες με
θέρμη, με φλόγα απέθαντη.
Ήσασταν ένα...

[...και όταν πετώντας χαθήκατε στα σύννεφα, τα κορμιά σας έμειναν σκαλισμένα στη χρυσαφένια άμμο...]

Μαζί λιώσατε και γίνατε στάλες σε μια
ευλογημένη βροχή-γόνιμη-
που απαλά πέφτει στα λουλούδια του κήπου
που μοιάζουν να λικνίζονται
στον ήχο από τα πλήκτρα που σε αγκαλιάζει
επίμονα...

27/02/03