Η κραυγή της πεταλούδας

Ποτέ.
Το φτερό της δεν άνοιξε.
Η κραυγή της έμεινε μετέωρη.
Το κορμί της συσπάστηκε-
δε θα ξεχάσω ποτέ την αγωνία-
σπαρτάρισε και έσβησε.
Του πετάγματος η υπόσχεση
έσπασε.
Ο ήλιος αδιάφορα χάιδευε
το χνουδωτό κορμί που
έμεινε κρεμασμένο
σ’ ένα στενό κουκούλι.
Καταραμένη μέρα.

24/02/03